بازی اندروید: خراسان رضوی سعید تشکری که در بیشتر داستان های خود مخاطب را در آخر به حرم امام رضا(ع) می رساند و داستان را در حرم تمام می کرد، حالا داستان زندگی خودرا در حرم مطهر رضوی ختم کرد و برای همیشه در کنار مضجع شریف علی بن موسی الرضا(ع) آرام گرفت.
مراسم تشییع پیکر سعید تشکری، نویسنده و فیلمنامه نویس برجسته خراسانی، ساعت ۷ بامداد امروز، پنج شنبه ۲۱ بهمن ماه، با حضور حجت الاسلام و المسلمین نصرالله پژمانفر، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی، میثم مرادی بیناباج، مدیر استانهای حوزه هنری، محمد حسین زاده، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی، ابراهیم زره ساز، مدیرکل کانون پرورشی و فکری کودکان و نوجوانان خراسان رضوی، مجید عسگری، مدیر حوزه هنری خراسان رضوی، مجید طهوریان عسگری، عضو کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر مشهد، وحید جلیلی و تعدادی از نویسندگان، شاعران، خانواده و دوستان آن مرحوم در زمینه هنری خراسان رضوی که سعید تشکری مکتب داستان خراسان را در آن بنا نهاده بود و در آنجا به تدریس می پرداخت، تشییع شد.
ساعت ۹: ۳۰ بامداد نیز مراسم خاکسپاری وی در حرم مطهر رضوی انجام شد و تشکری که به مقام خادمی امام رضا(ع) نائل شده بود، به دستور حجت الاسلام والمسلمین احمد مروی، تولیت آستان قدس رضوی در ساعت ۱۰: ۳۰ صبح، بعد از اقامه نماز میت در صحن کوثر حرم مطهر رضوی در کنار مضجع شریف علی بن موسی الرضا آرمیده شد.
سعید تشکری در زمینه ادبیات رضوی و بومی خراسان شاهکار کرد
سید علیرضا مهرداد، نویسنده و از دوستان سعید تشکری در گفت و گو با ایسنا در مراسم خاکسپاری تشکری در ارتباط با وی اظهار نمود: آن یار کز او خانه ما جای پری بود/ سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود/ دل گفت فروکش کنم این شهر به بویش/ بیچاره ندانست که یارش سفری بود.
وی اضافه کرد: سعید تشکری در زمینه ادبیات رضوی و بومی خراسان شاهکار کرد. یک تنه شانه خودرا زیر بار سنگین بومی نویسی و نوشتن درباره امام رضا(ع) قرار داد و در تمام آثار سعید تشکری بمحض این که وارد می شوی، او دستت را می گیرد و تو را به حرم امام رضا(ع) می برد. یعنی در «مشاق»، «پریزاد»، «ولادت»، «پاریس پاریس»، «سیمیا» بمحض این که خواندن را شروع می کنی، امکان ندارد که سفرت ختم به علی بن موسی الرضا و حضور در حرم نشود.
مهرداد اشاره کرد: در هر کدام از آثار سعید تشکری، یکی از شخصیت ها خود سعید است. بعنوان مثال در «مفتون و فیروزه»، مفتون سعید است؛ در «پاریس پاریس» عکاس و خبرنگار خبوشانی خود سعید است. در «پریزاد» علی شیر نوایی خود سعید است که به حرم پناهنده می شود و با امام رضا(ع) مناجات می کند و از غربت، تنهایی، دردها، رنج ها و گرفتاری هایش به امام رضا(ع) می گوید.
۱۲ اثر از تشکری آماده چاپ است
این نویسنده با اشاره به این که هیچ کس نتوانست به اندازه سعید تشکری در ارتباط با امام رضا(ع) بنویسد، اشاره کرد: خاصیت برجسته سعید تشکری این بود که همه چیزش وقف امام رضا(ع) بود. من در اواخر دهه ۸۰، ۴۰ نویسنده صاحب نام کشوری را به مشهد آوردم که برای امام رضا(ع) رمان بنویسند، اما از دیوار هیچکدام از آنها خاکی نرسید و سعید تشکری بود که یک تنه جور تمام آنها را کشید و الان شاید ۱۲ اثر از او آماده چاپ است. او همین طور در زمینه دفاع مقدس و ادبیات شهری نیز وارد شده بود. در «کافه داش آقا» سعید دست مخاطب را می گیرد و به مشهد دهه ۵۰ می برد، او را در الندشت، سینماها، کافه ها و محله ها می گرداند و در آخر باز هم مخاطب را به حرم امام رضا(ع) می برد.
شاگردپروری از خاصیت های تشکری بود
وی با اعلان اینکه شاگردپروری از خاصیت های بسیار عالی تشکری بود، افزود: او بدون هیچ خست و بخلی، داشته هایش را در اختیار شاگردانش قرار می داد. حدودا می توان گفت نخستین رمان جمعی توسط سعید تشکری و شاگردانش در ایران نوشته و چاپ شد که جمع ۶ نفره کنار یکدیگر یک رمان نوشته بودند. همین طور سعید تشکری در رمان هایش به جغرافیای جاده ولایت پرداخته بود. در «مشاق» از کرمان شروع می کند و به مشهد می آید؛ در «پریزاد» از هرات شروع می کند و به مشهد می آید. در «ولادت» از اهواز و مرز شلمچه که امام رضا(ع) وارد ایران می شود به مشهد می آید. همین طور پرداختن به لوکیشن های مذهبی مانند هارونیه و کاروانسراها نیز جزو خاصیت آثار سعید تشکری بود.
حسین عباس زاده، نویسنده نیز در گفت و گو با ایسنا در مراسم خاکسپاری سعید تشکری در ارتباط با وی بیان کرد: سعید تشکری از نویسنده های خیلی فعال و پرکار بود که سالهای سال در موضوع ادبیات داستانی، چه در بخش تالیف و چه در بخش آموزش فعالیت نموده بود. بخصوص طی چند سال اخیر در زمینه هنری خراسان رضوی کلاس های رمان و داستان برگزار می کرد. آقای تشکری می گفت قلمش وقف امام رضا(ع) است و فقط برای امام رضا(ع) می نویسد. واقعا هم همین طور بود و بیشتر داستان هایی که ایشان نوشته بود متعلق به امام رضا(ع) بود. آخر تمام داستان های آقای تشکری به حرم مطهر رضوی ختم می شود و امروز نیز در آخر داستان زندگی اش در مجاورت امام رضا(ع) آرام گرفت.
سعید تشکری یکی از وزنه های ادبیات مشهد بود
وی اضافه کرد: یکی از خاصیت های خوب سعید تشکری پشتکار بود و آنچه که در هنر ادبیات خیلی حائز اهمیت می باشد، پشتکار است. با آنکه او سالهای سال بیمار بود و با بیماری دست و پنجه نرم می کرد، اما بسیار فعال و پرکار بود که این فعال بودن از پشتکار می آمد. سعید تشکری بواسطه همین پشتکار توانسته بود کتاب های بسیاری در یک دهه اخیر به چاپ برساند، در صورتیکه نویسنده های دیگر شاید در سال یا هر دو سال یکبار، یک اثر چاپ کنند. به نظرم به غیر از پشتکار و تلاش خود ایشان، عنایت امام رضا(ع) بود که ایشان توانسته بود انقدر فعال باشد و برای امام هشتم(ع) بنویسد.
این نویسنده اشاره کرد: سعید تشکری یکی از وزنه ها و ستون های ادبیات مشهد بود. حیف که او از میان ما رفت و اساسا جایش برای همیشه در ادبیات مشهد و ایران خیلی خالی خواهد بود.
سعید تشکری در مقابل تنگ نظری ها منفعل نبود
علیرضا لعلی، نویسنده و از دوستان سعید تشکری نیز در مراسم خاکسپاری وی اظهار نمود: من بعنوان یک رفیق چهل ساله امروز در کنار پیکر سعید نمی دانم چه بگویم. فقط می دانم که سعید جان، زاده رنج صیقل خورده درد بود. وقتی در مقابل سختی ها، تنگ نظری ها و محدودیت ها منِ نوعی و امثال منِ نوعی کم می آوردیم، او می ایستاد و قد بلند می کرد تا به نجاست انفعال گرفتار نشود. بر سرعت و توان خود می افزود تا خود و توان علمی و ادبی خودرا به همه ثابت کند. من بعنوان یک رفیق چهل ساله و قدیمی او، قسمتی از تاریخ زندگی ام، وجودم و جگرم شرحه شرحه دارد با رفتن سعید می رود.
سعید تشکری اعتبار حوزه هنری بود
وی اضافه کرد: تمام اعتباری که حوزه هنری دارد و از آن بعنوان ادبیات دینی و رضوی یاد می کند، مگر به غیر از سعید تشکری شاخه تناوری دارد؟ او به تمام ما آموخت که ادبیات دینی، غیر دینی، اجتماعی و سیاسی، همه یک زبان و فصل مشترک دارند و آن ادبیات است. سعید به تمام ما آموخت که با هر مرام و پسوندی که می خواهیم در زمینه ادبیات فعالیت نماییم، پیش از هرچیز بدانیم که ادبیات چیست. بدانیم که ادبیات آدم می سازد؛ از آدم انسان می سازد، تنگ نظر نیست و سایه گستر است. زیر هر پسوندی که می خواهید سینه بزنید، بدانید که ادبیات آدم را مودب می کند و در ساحت علم و عمل مانند سعید بخشنده می کند. سعید برای شاگردانش و بقیه افراد آسمان بود، آفتابش بی دریغ می تابید و افراد مختلف از آفتاب او بهره مند می شدند.
منبع: games-android.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب