به گزارش بازی اندروید، کاوشگر «IMAP» ناسا که برای مطالعه کردن هلیوسفر و غبار میان ستاره ای طراحی شده است، در سال ۲۰۲۵ پرتاب خواهد شد.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، ناسا می خواهد تا ماه مه سال آینده یک فضاپیما را پرتاب کند تا ذرات غبار کوچکی را که از فضای میان ستاره ای به منظومه شمسی ما جاری می شوند، مورد بررسی قرار دهد و به مطالعه کردن عناصر سازنده حیاط خلوت کیهانی ما کمک نماید.
به نقل از اسپیس، هدف اصلی این مأموریت معروف به «کاوشگر نقشه برداری و شتاب میان ستاره ای»(IMAP)، مطالعه کردن یک حباب محافظ در فضا به نام «هلیوسفر» است که منظومه شمسی ما را در بر دارد. هلیوسفر، زمین و سیاره های دیگر را در مقابل تشعشعات کیهانی که از بیرون به منظومه شمسی ما وارد می شوند، محافظت می کند.
کاوشگر IMAP دارای ۱۰ نوع تجهیزات علمی برای ثبت کردن مشاهدات درجا و از راه دور خواهد بود. یکی از آنها معروف به آزمایش «IDEX»، برای جذب و تحلیل کردن ذرات گرد و غبار ریز پرتاب شده از فضای بیرونی طراحی شده است که از راه هلیوسفر به منظومه شمسی ما نفوذ می کنند. «اسکات تاکر»(Scott Tucker) مدیر پروژه IDEX در «دانشگاه کلرادو، بولدر»(CU Boulder) اظهار داشت: این ذرات، بسته های کوچکی از اطلاعات در ارتباط با زمان های دور و بسیار دور هستند.
دانشمندان زمانی این ذرات غبار را عوامل مختل کننده و آزاردهنده در اندازه گیری فواصل دقیق تا ستاره ها می دانستند اما حالا می دانند که آنها اطلاعات ارزشمندی را در مورد شکل گیری کهکشان ها، ابرهای مولکولی و سیاره ها دارند. این لکه های کیهانی در ستاره ها شکل می گیرند و با بروز مرگ های ستاره ای انفجاری معروف به «ابرنواخترها» به فضا پرتاب می شوند. آنها اطلاعات ارزشمندی را در مورد فرآیندهای شکل گیری ستاره های خود و همینطور در مورد سایر فرآیندهایی دارند که هنگام سفر در فضای میان ستاره ای، بخشی از آنها می شوند.
«میهالی هورانی»(Mihály Horányi) استاد «آزمایشگاه فیزیک جوی و فضایی» در دانشگاه کلرادو، بولدر و پژوهشگر ارشد پروژه IDEX اظهار داشت: با وجود تغییر شکل این ذرات هنگام عبور کردن از اعماق فضا، آنها هنوز نزدیک ترین موادی هستند که ما برای درک کردن عناصر اصلی سازنده منظومه شمسی داریم.
گرفتن این ذرات کار آسانی نیست چونکه وسعت آنها چند میلیونم اینچ است و با سرعتی در حدود ۱۶۰ هزار کیلومتر در ساعت حرکت می کنند. تاکر اظهار داشت: ما باید هم ذرات خیلی سریع و بزرگ و هم ذرات کوچک تر و کندتر را بگیریم و با همان تجهیزات اندازه گیری نماییم.
هنگامی که کاوشگر IMAP به مقصد خود یعنی «نقطه لاگرانژ ۱» در حدود ۱.۶ میلیون کیلومتری زمین برسد، IDEX دیافراگم ۵۱ سانتی متری خویش را باز می کند تا گرد و غبار را بگیرد. هنگامی که این ذرات به IDEX برخورد کنند، IDEX آنها را تحلیل می کند و ترکیب شیمیایی آنها را آشکار می سازد.
از آنجائیکه این ذرات گرد و غبار در منظومه شمسی ما بسیار پراکنده هستند، دانشمندان می گویند که کاوشگر IMAP امکان دارد تنها چند صد مورد از آنها را در طول عمر عملیاتی دو ساله خود جمع آوری کند.
این تجهیزات علمی شامل پلاکی که نام حداقل ۸۷ عضو گروه روی آن حک شده است، هفته گذشته روی یک کامیون به مقصد «آزمایشگاه فیزیک کاربردی»(APL) در «دانشگاه جانز هاپکینز»(JHU) بارگیری شد تا روی فضاپیمای IMAP نصب شود.
این مأموریت هم اکنون برای پرتاب بین آوریل و مه سال آینده برنامه ریزی شده است.
منبع: بازی اندروید
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب