بازی اندروید: در آخر دهه اخیر، به نظر می رسید که ناسا یک طرح امیدوارکننده رو به جلو برای ارسال انسان ها به مریخ دارد با این وجود، چالش هایی که با تغییر اولویت ها، یک دولت جدید و نگرانی های بودجه ای همراه بود، راه را برای انجام چنین برنامه ای سخت کرده بود.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، به قسمت دوم «انسان ها در مریخ» خوش آمدید. در بخش اول، ما برنامه صورت فلکی و طراحی ماموریت اولیه «ماه به مریخ» را بررسی کردیم.
به نقل از آی ای، ما همین طور به تلاش ها برای توسعه فضاپیما، فرودگرها و سایر وسایل نقلیه که فضانوردان را به مریخ می برند نیز نگاهی انداختیم. در آخر، به این مساله پرداختیم که چگونه این طرح ها به سبب بحران مالی جهانی سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ به تأخیر افتادند و چگونه در سال ۲۰۱۰ باردیگر احیا شدند. در سالهای پایانی دهه اخیر، به نظر می رسید که ناسا برنامه ای در دست اجرا دارد و ممکنست آن طور که انتظار میرفت ظاهر شود. با این وجود، زمان سختی در پیش است برای اینکه اولویت های جدید، دولت جدید و نگرانی های ماندگار در مورد بودجه به نگرانی های بیشتری منجر می شود. علاوه بر این، تغییرات جدی در جدول زمانی پیشنهادی ناسا، این آژانس را مجبور می کند تا بطور قابل توجهی برنامه ها و انتظارات خودرا تعدیل کند.
بودجه و تاخیر
همانطور که در قسمت قبلی اشاره شد، نگرانی های بودجه برای ناسا آشکار بود. برای شروع، برنامه های جاه طلبانه ناسا مستلزم افزایش هزینه هایی بود که روندهای تاریخی را در هم می شکند. از شروع سال ۱۹۷۵، دولت ایالات متحده کمتر از یک درصد از بودجه فدرال خودرا به اکتشافات فضایی اختصاص داد. تا سال ۲۰۱۰، در پی بحران مالی جهانی، مخارج ناسا به حدود ۰.۵ درصد از بودجه فدرال کم شد و از آن زمان تا حالا در همین محدوده باقی مانده است. حتی با احیای اقتصادی بین سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۲۱، هزینه های فدرال در سطح ۰.۵ درصد یا کمتر از آن باقی ماند و تنها با افزایش سالانه اندکی مواجه گردید. بگفته خیلی از مفسرین، اگر ناسا بخواهد به اهداف بلندمدت خود برسد، این بودجه باید تغییر کند.
در مقاله ای که در سال ۲۰۱۵ انتشار یافت، دانشمندان ناسا، تلاش کردند تا قیمت سفر ناسا به مریخ را تعیین کنند. طبق ارزیابی آنها، برنامه کلی ممکنست در سال ۲۰۱۵ به ۱.۵ تریلیون دلار یا معادل ۱.۹۶ تریلیون دلار امروزی هزینه داشته باشد. نکته قابل توجه این است که این برآورد برمبنای بودجه سالانه حدود ۵۴ میلیارد دلار یا ۱.۵ درصد از بودجه فدرال ۲۰۱۵ بود. این نشان دهنده افزایش سه برابری بودجه ناسا برای سال ۲۰۱۵ و تغییر عمده در هزینه ها بود.
علاوه بر این، تاخیرهایی در مورد پرتاب آزمایشی موشک سامانه پرتاب فضایی و فضاپیمای اوریون Orion وجود داشت. برنامه های ناسا شامل ۳۲ پرتاب با سامانه پرتاب فضایی و اوریون بین سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۳۰ بود. وظیفه این ماموریت ها ارسال سخت افزار لازم به فضای بین زمین و ماه و نزدیک به مریخ برای آماده سازی نخستین ماموریت های سرنشین دار به مریخ بود.
در سال ۲۰۱۴، بیل گرستن مایر(Bill Gerstenmaier) معاون مدیر ناسا برای اکتشاف و عملیات انسانی نشان داد که برای دستیابی به این هدف، پرتاب های سامانه پرتاب فضایی دستکم یک دفعه در سال ضرورت دارد. اما تا سال ۲۰۱۵، تنها دو پرتاب با فضاپیمای سامانه پرتاب فضایی و اوریون برنامه ریزی شده بود، ماموریت اکتشافی-۱ (EM-۱) و ماموریت اکتشافی-۲ (EM-۲). نخستین مورد برای سال ۲۰۱۸ برنامه ریزی شده بود، در صورتیکه دومین مورد که همزمان با ماموریت تغییر مسیر سیارک (ARM) خواهد بود، تا پنج سال بعد (۲۰۲۳) انجام نمی شد. این شکاف پنج ساله بسیار بالاتر از سرعت مورد تاکید گرستن مایر بود و می تواند نشانه ای از مشکلات برای پرتاب های بعدی باشد.
این شکاف پنج ساله بین پروازها، عدم برنامه ریزی دقیق برای پروازها یا مراحل بعدی، بعلاوه موضوع ادامه بودجه، نگرانی هایی را در مورد تاخیر ایجاد کرد. در این میان، بازیکنان اضافی وارد عرصه شده و قصد داشتند مریخ را کشف کنند.
اسپیس ایکس وارد می شود
همانند ناسا، ایلان ماسک، بنیانگذار اسپیس ایکس نیز نگران وضعیت پروازهای فضایی انسان در اواخر قرن بود.
از ین جهت، او اسپیس ایکس را در سال ۲۰۰۰ برای تجاری سازی اکتشافات فضایی و تقویت مجدد کوشش های انسان برای اکتشاف مریخ و در نهایت ساکن شدن در آنجا تاسیس کرد.
بعد از سال ها صحبت و گمانه زنی در مورد حمل و نقل استعماری مریخ(MCT)، ماسک از چشم انداز خود برای استقرار در مریخ در شصت و هفتمین نشست سالانه کنگره بین المللی فضانوردی در سال ۲۰۱۶ پرده برداری کرد. این ارائه یک ساعته، با عنوان «تبدیل انسان به شکلی چند سیاره ای»، شامل نخستین جزییات در مورد سامانه پرتابی استارشیپ و سوپرهوی بود که در سال ۲۰۲۰ ماموریت های سرنشین دار به مریخ را شروع می کرد.
این سامانه، قدرتمندترین سامانه پرتاب تاریخ خواهد بود، با نیروی رانش سه و نیم برابری و تقریباً چهار برابر ظرفیت بار سترن ۵ (Saturn V) که موشکی بود که ماموریت های آپولو را به ماه فرستاد. بگفته ماسک، کاهش هزینه پروازهای فضایی، یکی از اصول بنیادی اسپیس ایکس برای دستیابی به استقرار در مریخ است.
این کاهش هزینه ها شامل استفاده از چهار روش یا فناوری کلیدی است که توسط اسپیس ایکس برای موشک های فالکون ۹ و فالکون هوی توسعه یافته یا ساده سازی شده اند و هدف نهایی آنها ایجاد استارشیپ و وسایل نقلیه پرتابی سوپرهوی است. این موارد شامل قابلیت استفاده مجدد کامل، سوخت گیری مداری، تولید پیشران در محل در مریخ، اکسیژن مایع (LOX) و سوخت متان بود.
با این اقدامات، ماسک تخمین زد که هزینه یک بلیط یک طرفه به مریخ در نهایت می تواند معادل قیمت متوسط خانه در ایالات متحده باشد که حدود ۲۰۰ هزار دلار است.
ماسک همین طور اظهار داشت که چگونه ناوگانی متشکل از ۱۰۰۰ فضاپیمای استارشیپ را متصور می شود که قادر به جابجایی ۱۰۰ نفر یا حداکثر ۴۵۰ تن(۴۰۸ تن) محموله به مریخ هستند و در نهایت شهری با جمعیت یک میلیون نفری در آنجا ایجاد می کنند. با این ظرفیت می توان طی ۴۰ تا ۱۰۰ سال یک تمدن پایدار ایجاد کرد.
از ماه سپتامبر سال ۲۰۱۸، ماسک تخمین زد که نخستین شهرک تا سال ۲۰۲۸ ایجاد می شود. بین سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱، آزمایش در ارتفاع پایین در تأسیسات پرتاب موشک اسپیس ایکس معروف به استاربیس (Starbase) در بوکا چیکا، تگزاس انجام شد. تا سال ۲۰۲۱، آزمایش های پرواز با بهره گیری از نمونه های اولیه استارشیپ شروع شد و بدنبال آن آزمایش های احتراق ثابت با نمونه های اولیه پیشران ادامه داشت.
نخستین آزمایش پرواز مداری شامل یک موشک و فضاپیمای روی هم قرار گرفته بود که در روز ۲۰ آوریل سال ۲۰۲۳ انجام شد، اما هر دو بخش چند دقیقه بعد از پرواز منفجر شدند. در روز ۱۸ نوامبر سال ۲۰۲۳، تلاش دوم با موفقیت بیشتری روبرو شد. در صورتیکه هر دو بخش باردیگر گم شدند، نمونه اولیه استارشیپ SN ۲۵ به مدار رسید. انتظار می رود سومین تلاش، تا روز ۱۴ مارس سال ۲۰۲۴ صورت گیرد.
سازماندهی ماموریت آرتمیس
ناسا با طرح خود در طول دهه ۲۰۱۰ به پیشرفت هایی دست یافت.
ناسا همین طور دومین آزمایش سیستم توقف ماموریت اوریون را در سال ۲۰۱۹ انجام داد. با این وجود، توسعه سامانه پرتاب فضایی با تأخیر و افزایش هزینه مواجه گردید و ناسا تاریخ هدف خود در سال ۲۰۱۸ را برای پرواز آزمایشی بدون سرنشین از دست داد.
در این زمان، ناسا نیز با تغییر اولویت ها روبرو بود. در خلال نشست افتتاحیه شورای ملی فضایی اعلام گردید که دولت ترامپ بازگشت به ماه را در اولویت قرار داده است.
در صورتیکه این طرح با فاز یک و دو ماموریت ماه به مریخ ناسا مطابقت داشت، پیش بینی می شد که فاز سوم به زودی از اولویت بیرون رود. در سال ۲۰۱۹ در جریان پنجمین جلسه شورای امنیت ملی از برنامه پیشنهادی برای ارسال فضانوردان به ماه رونمایی گردید.
یکی از جنبه های کلیدی این برنامه برای بازگشت فضانوردان به ماه شامل یک جدول زمانی تسریع شده بود. بجای تاریخ هدف در سال ۲۰۲۸، به ناسا فرمان داده شد تا نخستین ماموریت آرتمیس را تا سال ۲۰۲۴ انجام دهد.
مایک پنس(Mike Pence) معاون رییس جمهور ایالات متحده آمریکا در آن زمان اظهار داشت: برای انجام این کار، ناسا باید خودرا به سازمانی لاغرتر، پاسخگوتر و چابک تر تبدیل می کرد. اگر ناسا هم اکنون قادر به فرود فضانوردان آمریکایی در ماه طی پنج سال نیست، ما باید سازمان را تغییر دهیم، نه ماموریت را.
طبق جدول زمانی جدید، نخستین ماموریت آرتمیس ۱، باید در سال ۲۰۲۱ انجام می شد که البته به سال ۲۰۲۲ موکول شد. در این ماموریت، کپسول بدون سرنشین اوریون از مجتمع پرتاب فضایی ۳۹B در مرکز فضایی کندی ناسا از بالای یک موشک سامانه پرتاب فضایی پرتاب شد.
کپسول بدون سرنشین در اطراف ماه پرواز کرد و به زمین بازگشت و تایید شد که موشک و فضاپیما و تمام سیستم های پرواز آزمایش شده است.
در جدول زمانی مشخص شد که آرتمیس دو در سال ۲۰۲۳ صورت خواهد گرفت که نخستین ماموریت سرنشین دار این برنامه خواهد بود که بطور مشابه شامل پرواز اوریون در اطراف ماه می شود. این ماموریت حالا به سال ۲۰۲۵ موکول شده است. سپس آرتمیس سوم قرار بود در سال ۲۰۲۴ آماده ماموریت شود و نخستین زن و مرد بعدی را برای نخستین بار بعد از آپولو روی ماه بنشاند. این ماموریت نیز به سال ۲۰۲۶ موکول شد.
آرتمیس چهار تا هشت بین سالهای ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۸ باید انجام شوند که البته برای سال ۲۰۲۸ برنامه ریزی شده اند. تنها چند ماه بعد از اعلام برنامه آرتمیس، مشکلاتی ظاهر شد که نشان می داد ناسا به این اهداف تسریع شده دست نخواهد یافت. در ماه ژوئیه سال ۲۰۱۹، دو کارمند ارشد ناسا به عنوان قسمتی از «تغییرات» به سِمَت مشاور تنزل یافتند. دیگر نشانه های تغییر کارمندان شامل استعفای مارک سرانجلو بود که برای نظارت بر تغییرات ساختاری در آژانس منصوب گردید. با این وجود، این تغییرات نتوانست اثر مطلوب را داشته باشد، برای اینکه محدودیت های بودجه و زمان بندی همچنان یک مشکل باقی مانده است. مسائلی که برنامه های ناسا را تحت تاثیر قرار می داد در نیمه دوم دهه ۲۰۱۰ و تا دهه فعلی هنوز یک مشکل باقی مانده اند.
با این وجود، مبارزه برای آماده شدن برای نخستین ماموریت به مریخ به انتها نرسیده و همچنان حل نشده باقی مانده است.
منبع: games-android.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب