به گزارش بازی اندروید در آخرین سال قرن 14 خورشیدی، پرویز پورحسینی 79 ساله می شود ولی او هم مانند همه ما آنقدر درگیر كروناست كه كمتر به این مورد فكر كرده است و دلش می خواهد به شرایط عادی بازگردیم.
پرویز پورحسینی در ذهن مخاطبان تئاتر، سینما و تلویزیون، بازیگر درخشانی است. کمتر بازیگری کارنامه پرباری مانند او دارد.
او روز 20 شهریور ماه سال 1320 به دنیا آمده است و فردا 79 شمع برای تولدش روشن می کند؛ تولدی که به علت وضعیت کرونایی فعلی، تنها با حضور خانواده او برگزار می گردد.
ولی ما هم به همین بهانه در ایسنا با او هم کلام شدیم و گپ و گفتی کوتاه تدارک دیدیم.
پورحسینی درباره حال و هوای این روزهای خود می گوید: «من با مادرم زندگی می کنم. او بیشتر از 90 سال سن دارد و بنابراین خیلی صدمه پذیر است. به خاطر کرونا با کسی معاشرت نداریم. فقط پسرم، عروسم و نوه هایم پیش ما می آیند. تولدم هم با آنها هستم.»
روزمرگی بلای قرن است و بویژه در این روزها که کرونا نخستین مشغولیت ذهنی همه ما شده تا جایی که اغلب ما مردم ایران فراموش می نماییم روزهایی که در آن به سر می بریم، واپسین روزهای قرن 14 خورشیدی است و تولدهای سال 1399 آخرین تولدهای ما در این قرن است.
وقتی این مورد را با پورحسینی در بین می گذاریم، پاسخ می دهد: «همین طور است که می گویید. به خاطر شرایط کرونا از خیلی چیزها غافل شده ایم؛ روزمرگی. کوشش برای زنده ماندن در این شرایط نابسامان.»
حتی اگر خیلی خوش حافظه نباشیم یا به علت شرایط سنی، بسیاری از آثار پورحسینی را در تئاتر ندیده باشیم، با یک جستجوی کوتاه هم بخوبی متوجه کارنامه پر و پیمان او خواهیم شد.
کمتر بازیگری مانند او داریم که با این همه کارگردان صاحب نام همکاری کرده باشد.
تماشاگران تئاتر قدیمی تر حضور چشم گیر او را در آثار بهرام بیضایی، حمید سمندریان، علی رفیعی، آربی اوانسیان، بیژن مفید، داریوش فرهنگ، محمد علی کشاورز، رضا قاسمی، فردوس کاویانی، هوشنگ حسامی، جمشید ملک پور و... و البته پیتر بروک کارگردان شهیر تئاتر جهان به یاد دارند.
در آثار تصویری هم با هنرمندانی همچون داود میرباقری، مرضیه برومند، حسن فتحی، محمد رحمانیان، یداللله صمدی، مسعود کیمیایی، ابوالحسن داودی، سیامک شایقی، امرالله احمدجو، بهروز افخمی، شهرام اسدی، مهدی فخیم زاده، محمد بزرگ نیا و... هم همکاری داشته است.
او اما در ارزیابی کوتاهی از کارنامه هنری خود می گوید: طی این سالیان خیلی کارهای انجام نشده داشته ام. دلم می خواست این سال ها به تئاتر بیشتر می پرداختم ولی شرایط تئاتر و روزگار سبب دور ماندنم از صحنه شد.»
برای بعضی از هنرمندان آسان نیست که بگویند کدام کارشان را بیشتر دوست داشته اند. ولی پورحسینی در پاسخ به این کنجکاوی ما می گوید: از تئاتر نقش «راسکولنیکوف» در نمایش «جنایت و مکافات» اثر داستایوسکی را دوست داشتم که سال 1356 در تالار اصلی تئاتر شهر اجرا شد. این نقش برایم چالش فراوان داشت. در سینما هم با نقش هایی که در فیلم های «باشو غریبه کوچک»، «ایستگاه»، «طلسم» و «قاتل اهلی» بازی کردم، بیشتر ارتباط برقرار کردم.»
هرچند عمده فعالیتهای او بر بازیگری متمرکز شده است ولی در زمینه کارگردانی هم صاحب تجربه است؛ تجربه ای که در این شرایط، علاقه ای به تکرارش ندارد و در اینباره می گوید: «من تجربه کارگردانی تئاتر داشته ام ولی در شرایط فعلی ترجیح می دهم دست به این کار نزنم چون نمی توانم در این شرایط جواب یک گروه را بدهم. دیگر حوصله اش را ندارم.»
روز تولد فرصتی است برای آرزو. گاهی این آرزوها جنبه فردی دارند و گاه جنبه همگانی ولی پرویز پورحسینی چنین آرزویی دارد: «حس می کنم بیشتر مردم روزگار من زندگی موقت دارند. همه منتظرند که به شرایط عادی بازگردند و به زندگی طبیعی بپردازند. امیدوارم به این وضعیت برسند.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب