به گزارش بازی اندروید قم کارشناس روانشناسی خانواده اظهار داشت: اعتیاد یک تهدید اساسی ضد سلامت جسم و روان فرد است که با افزایش جرات مندی، تاب آوری و خودکنترلی فرد قابل پیشگیری و کنترل است.
طاهره ایمانی در گفتگو با ایسنا بیان نمود: وابستگی به موادمخدر یکی از مهم ترین مشکلات زندگی بشر به حساب می آید و بعنوان دومین اختلال شایع روانی از آن یاد می شود، اختلالات اعتیادی و وابستگی به مواد، منجر به مشکلات جسمانی و روانی قابل توجهی شده و مشکلات زیادی را برای فرد و جامعه به وجود می آورد.
وی ادامه داد: سوء مصرف و اعتیاد به مواد تغییر دهنده خلق و رفتار، یکی از بارزترین آسیب های روانی و اجتماعی است که به سادگی می تواند بنیان زندگی فردی، خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی یک کشور را سست کند، ازاین رو امروزه اعتیاد یک مشکل اساسی ضد سلامتی و بهداشت عمومی در سراسر جهان شمرده می شود و به ندرت میتوان کشوری را پیدا کرد که با مشکل سوءمصرف مواد تغییر دهنده خلق وخو و رفتار درگیر نباشد، بنا بر این پژوهش های زیادی بر روی علل شروع و راهبردهای پیشگیری و درمان اعتیاد بر روی خانواده های درگیر اعتیاد انجام گرفته است.
ایمانی ضمن اشاره به اعتیاد که علت ۸۱ درصدی طلاق در ایران است، اشاره کرد: اعتیاد سرپرست خانواده بر اطرافیان تأثیرات منفی برجای میگذارد و در این میان شاید بیشتر از همه همسر و فرزندان فرد معتاد آسیب پذیرند، بررسی ها نشان داده است که همسران افراد مصرف کننده مواد، بیشتر در معرض ابتلای به اختلال های روانی هستند.
وی ادامه داد: این عوامل با کیفیت زندگی آنان در ارتباط بوده و می تواند باعث اختلال در امور زندگی آنها شود، در صورت مزمن شدن این اختلالات مشکلات اجتماعی، شخصی، اقتصادی و روانی بیشماری برای فرد به وجود آمده و می تواند سبب ایجاد مشکلات جنسی و هم افت عملکرد در فرد شود و کیفیت زندگی فرد را مبتلا به اختلال جدی نماید.
ایمانی با اعلان اینکه کیفیت زندگی یک مفهوم چندبعدی است خاطرنشان کرد: عوامل مهم و گوناگونی نظیر وضعیت جسمی، روانی، عقیده فردی و ارتباطات اجتماعی بر آن تأثیر دارد. کیفیت زندگی، دامنه های گسترده ای از نیازهای عینی هر انسانی است که در رابطه با درک شخصی وی از احساس خوب بودن به دست می آید.
وی افزود: کیفیت مطلوب زندگی به معنای فقدان بیماری نیست، بلکه به معنای احساس خوب بودن در زمینه های مختلف روانی، اجتماعی، عملکردی و روحی است و با عنایت به این که کیفیت زندگی بحثی کمی نیست و می تواند برای افراد گوناگون تعاریف و تعابیر مختلفی داشته باشد، سازمان بهداشت جهانی کیفیت زندگی را مفهومی چند بعدی می داند و آن را درک هر فرد از زندگی، ارزش ها، اهداف، استانداردها و علایٔق فردی تعریف کرده است.
ایمانی اشاره کرد: احساس امنیت، تعارض های هیجانی، عقاید شخصی، اهداف و میزان تحمل ناکامی ها همگی در تعیین نوع درک فرد از خود احساس خوب بودن یا احساس ناخوشی تأثیر دارند. یکی از مداخلات روانشناختی که می تواند سبب بهبود کیفیت زندگی افراد شود تاب آوری است.
وی تاب آوری را فرآیند یا توانایی انطباق دادن خود با چالش ها و تهدیدات و غلبه بر آنها برشمرد و اظهار نمود: افراد و گروه های تاب آور، مجهز به مجموعه هایی از خصوصیت های مشترک هستند که آنها را برای غلبه بر دگرگونی ها و فراز و نشیب های زندگی آماده می کند. با چنین دیدگاهی افرادی که تاب آوری بالایی دارند، موقعیت تنش را بررسی و سپس با اتخاذ راهکارهای منطقی، آن موقعیت ها را در مسیری که خود می خواهند هدایت می کنند.
ایمانی اضافه کرد: این افراد در چنین شرایطی احساس خشنودی، خودباوری و اعتماد به نفس می کنند، ازین رو نتایج تحقیقات نشان می دهد افزایش تاب آوری باعث بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی، کاهش دهندە درد و استرس و کاهش مشکلات هیجانی، افزایش سطح سلامت روانی و رضایت مندی از زندگی را به دنبال دارد.
این نویسنده ضمن اشاره به پژوهش های اخیر در مورد تاب آوری اظهار داشت: این پژوهش ها عوامل مختلفی را نشان داده است که از افراد در مقابل تأثیرات منفی موقعیت های زندگی محافظت می کند. اخیراً تاب آوری بعنوان یک مفهوم مهم در روانشناسی سلامت پدیدار شده و پژوهشگران به بیان و شفاف سازی اینکه چگونه افراد به صورت مطلوب به اتفاقات و شرایط دشوار پاسخ می دهند، میپردازند.
ایمانی اشاره کرد: افراد می توانند تحت آموزش قرار گیرند تا ظرفیت تاب آوری خویش را با آموختن برخی مهارت ها بالا برند و با واکنش مناسب در مقابل استرس، رویدادهای ناخوشایند و دشواری ها را تغییر دهند و بر مشکلات منفی محیط غلبه کنند.
این روان شناس حوزه خانواده با اعلان اینکه علل مختلفی برای گرایش به انواع مواد مخدر وجود دارد، اظهار نمود: برخی افراد برای پذیرفته شدن در جامعه به سمت مواد می روند و برخی دیگر می کوشند خویش را رشد یافته تر و بزرگ تر جلوه دهند و برخی برای تسکین خود به مواد مخدر پناه می برند.
ایمانی اضافه کرد: رفتار جرات مندانه، تاب آوری و خودکنترلی رابطه نزدیکی با مصرف مواد در هر دو جنس مرد و زن می تواند داشته باشد، بنابراین توجه به مهارت ابراز وجود به سبب اهمیت آن در موقعیتهای اجتماعی، بخصوص در تعامل های بین فردی است. همینطور گستردگی رفتارهای غیرقاطعانه در افرادی که تحت تأثیر موقعیت های پر خطر هستند همانند گروههایی از دوستان که مواد مخدر و یا رفتارهای جنسی پرخطر را پیشنهاد می کنند مطرح است.
وی کمبود مهارتهای اجتماعی را سبب بروز اختلال های رفتاری مانند رفتارهای ضداجتماعی و اختلال های روانی در آینده برشمرد و اظهار داشت: افرادی که از میزان ابراز وجود پایین تری برخوردار می باشند هنگام مواجه با درخواست های نامعقول دیگران از قبیل امتحان کردن مواد مخدر بیشتر در حالت منفعل قرار می گیرند و برخلاف میل خود به این درخواست ها پاسخ مثبت می دهند. این افراد از عزت نفس و خودپنداری ضعیف تری برخوردار می باشند و به واسطه همین خودپنداری ضعیف توانایی رد درخواست های نامعقول دیگران همچون مصرف مواد را ندارند.
ایمانی اشاره کرد: با توجه به این که اعتیاد مشکلات زیادی را به وجود می آورد، بنابراین شناسایی عواملی که احتمال مبتلا شدن به این اختلال را تبیین می کنند، ضروری به نظر می رسند. درپژوهش ها به این نتیجه دست پیدا کردند که آموزش ابراز وجود به نوجوانانی که در معرض خطر رفتارهای ضداجتماعی هسنتند منجر به کاهش این رفتارها و هم افزایش تاب آوری می شود.
وی بااشاره به تأثیر مثبت آموزش جرأت ورزی بر تاب آوری بیان نمود: دشواری های زندگی همچون داشتن اعتیاد، وجود مهارت حل مسأله را برای هر شخصی ضروری می سازد؛ چونکه حل مسأله مهارتی است که همه افراد به آن نیازمند هستند، چون که در زندگی افراد همواره با مسأله مواجهند.
این فعال عرصه نویسندگی افزود: حل مسأله فرایندی رفتاری-شناختی است که پاسخ های بالقوه مؤثر برای موقعیت های دشوار را فراهم میسازد، احتمال انتخاب مؤثرترین پاسخ را از بین پاسخ های مختلف را بیشتر می کند و افرادی که از توانایی حل مسأله بیشتری برخوردار می باشند بیشتر می توانند با استرس و مشکلات زندگی مقابله کنند و آن هایی که حل مسأله را یاد میگیرند به صورت موثری با استرس مقابله می کنند.
وی خاطرنشان کرد: داشتن قدرت حل مسئله با مشکلات روان شناختی و اجتماعی کمتر همراه می باشد و فرآیند حل مسأله بعنوان یک فعالیت هدفمند و آگاهانه در نظر گرفته می شود و راهکارهای مؤثر و بالقوه را برای یک مسأله در دسترس افراد قرار می دهد، بنابراین امکان انتخاب راهکارهای مؤثر را از بین راهکارهای مختلف می افزاید. جهت گیری حل مسأله اساسا یک مولفه انگیزشی است و افکار و احساسات تعمیم یافته یک فرد را منعکس می کند.
ایمانی در انتها اظهار داشت: جهت یابی مثبت مسأله، بازتابی از باور فرد نسبت به قابل حل بودن آن، خودکارآمدی، کوشش و مداومت و تعهد شخصی نسبت به حل مسایٔل است که منجر به استفاده فرد از راهبردهای کارآمد حل مسأله در هنگام رویارویی با یک مشکل می شود، اما جهت گیری منفی منعکس کننده باور فرد در مورد تهدید آمیز بودن مسایٔل و مشکلات، خودکارآمدی ضعیف، ناکام شدن هنگام حل مسایٔل و تحمل کم نسبت به ناکامی است و سبب می شود که فرد در هنگام مواجهه با مسایٔل و مشکلات مختلف، به راهبردهای ناکارآمد حل مسأله مبادرت ورزد.
منبع: games-android.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب