به گزارش بازی اندروید تاکنون شده احساس کنید مجبورید احساسات منفی تان را پنهان کنید؟ یعنی تحت فشار باشید که به هر قیمتی شده ˮتظاهر کنید خوشحالیدˮ؟ممکن است با عقل جور درنیاید اما مثبت اندیشی و مثبت گرایی می تواند سمی باشد.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، مارک منسون، نویسنده کتاب پرفروش "هنر ظریف بی خیالی" می گوید: همه چیزهای باارزش در زندگی، از راه غلبه بر تجربیات منفی به دست می آید. هر تلاشی برای فرار از این تجربه های منفی یا اجتناب از آنها و فرو نشاندن و خفه کردنشان، نتیجه عکس خواهد داد. پرهیز از رنج، خودش شکلی از رنج است. پرهیز از کشمکش، کشمکش است. انکار شکست، شکست است.
اما مثبت اندیشی سمی یا مثبت گرایی افراطی از شما می خواهد همه این کارها را انجام دهید: خویش را مجبور کنید به داشتن یک روحیه مثبت جعلی (بدون اهمیت دادن به اینکه خوشبینی شما چقدر تقلبی است) و احساسات منفی خویش را خفه کنید.
آنتونیو رادلر، روانشناس سلامت و متخصص اختلالات اضطراب و هیپنوتیزم بالینی می گوید ما باید تمامی عواطفی را که "عواطف تنظیم نشده" هستند، به رسمیت بشناسیم. "پالت رنگی عواطف شامل عواطف تنظیم نشده ای همچون غم، استیصال، عصبانیت، اضطراب و حسادت است. ما انسان ها نمی توانیم این عواطف را نادیده بگیریم. این دامنه عواطف کارایی خودشان را دارند و اطلاعاتی را درباره اتفاقاتی که درون بدن و محیط پیرامون ما می افتد، در اختیار ما می گذارند. ما نمی توانیم این عواطف را نادیده بگیریم."
سالی بیکر، مشاور و روانشناس بریتانیایی و نویسنده کتاب "استقامت یافتن از برون درون" (۲۰۱۹) با این نظر موافق است: "اشکال مثبت اندیشی سمی این است که ما را وادار می کند تا طیف گسترده عواطفی را که در مواجهه با یک وضعیت دشوار تجربه می نماییم، انکار نماییم."
بیکر می گوید: "اگر فقط اجازه بروز عواطف مثبت را به خودتان بدهید یعنی با خودتان صادق نیستید. اگر در زمان مقابله با یک موقعیت دشوار، تمام عواطف "منفی" به وجود آمده را انکار کنید، از پا در می آیید و حتی بدتر، این کار نمی گذارد در مقابل چنین موقعیت هایی تاب آوری (یعنی توانایی وفق با موقعیت های نامطلوب) داشته باشید. این امر ما را نسبت به خودمان و عواطفمان منزوی می کند. ما پشت این چهره مثبت پنهان می شویم تا مردم از ما تصویر یک انسان ناکامل را نداشته باشند."
روانشناسی مثبت در مقابل مثبت اندیشی سمی
برای درک بیشتر مثبت اندیشی سمی، ابتدا باید بتوانیم آنرا از "روانشناسی مثبت" تمییز بدهیم. این دو مفهوم امکان دارد شبیه به نظر بیایند اما در اصل دو چیز کاملا متفاوت هستند.
رادلر این گونه توضیح می دهد: "مفهوم روانشناسی مثبت توسط مارتین سلیگمن، روانشناسی که روی افسردگی تحقیق می کرد، رایج شد. او دیدگاه متفاوتی را برای مقابله با مشکلات مختلف، موقعیت ها و نابهنجاری ها پیدا کرد."
سلیگمن در دهه ۱۹۹۰ در مقام رئیس انجمن روانشناسی آمریکا (APA)، در یک کنفرانس اظهار داشت که علم روانشناسی باید در جهت تحقیق علمی پیرامون تمامی عواملی که سبب شادمانی انسان ها می شود، قدم های تازه ای بردارد.
این روانشناس آمریکایی در کتاب مشهورش به نام کودکان خوشبین (۱۹۹۵) توضیح می دهد که آدم ها بدبین به دنیا نمی آیند بلکه تجربه های زندگی آنها را به بدبینی سوق می دهد. در عین حال اضافه می کند که ما می توانیم با این بدبینی مبارزه نماییم و افکار منفی خویش را به افکار مثبت تغییر بدهیم. بسیار هم عالی! پس هر زمان که غمگین می شوم باید روی شاد بودن تمرکز کنم، نه؟ خب، نه کاملا. در اصل، این همان میانبری است که شما را به دام مثبت اندیشی سمی می اندازد.
اگر می خواهید با عواطف منفی مقابله کنید، نمی توانید آنها را انکار کنید بلکه باید ابتدا آنها را به رسمیت بشناسید و بپذیرید. نکته کلیدی این است که مثبت گرایی تان را مهار کنید و به سمت افراط نروید.
رادلر می گوید: "مفهوم روانشناسی مثبت در طول زمان اندکی تحریف شده است. تمرکز روی جنبه های مثبت موقعیت های متفاوتی که در زندگی پیش می آید می تواند سازنده باشد و خاصیت درمانگری داشته باشد. مشکل اینجاست که اگر در این کار افراط کنید، می تواند ظرفیت مواجهه با موقعیت های منفی را در شما کم کند."
رادلر اضافه می کند: "وقتی روانشناسی مثبت درست به کار گرفته شود، می تواند تمرین بسیار مفیدی باشد اما اگر بی رویه از آن استفاده کنید، می تواند برداشت ضعیف و ناقصی از حقیقت به شما بدهد و حس درماندگی در شما به وجود بیاورد."
توصیه هایی برای تشخیص اینکه در دام "مثبت اندیشی سمی" افتاده اید یا نه:
۱- احساسات واقعی خویش را پنهان می کنید و روی آنها سرپوش می گذارید
۲- تلاش می کنید با انکار و طرد احساسات خود، به زندگی معمولی ادامه بدهید
۳- از احساساتی که دارید، احساس عذاب وجدان می کنید
۴- تجربه های دیگران را با استفاده از نقل قول ها و حرف های شعاری، کوچک جلوه می دهید تا حس خوبی پیدا کنید
۵- به جای آنکه به تجربه های عاطفی تان اعتبار بدهید، تلاش می کنید آنها را بهتر از آنچه بوده اند نشان بدهید (مثلا بگویید: می توانست بدتر از این باشد!)
۶- اگر فردی حس استیصال یا حسی "غیر مثبت" از خودش ابراز کند، او را شرمنده خاص و عام می کنید
۷- با گفتن اینکه "همین است که هست" از اقرار به آنچه شما را آزار می دهد، طفره می روید
این ها چطور روی ما تأثیر می گذارد؟
انکار یا مسدود کردن عواطف منفی می تواند عواقب نامطلوبی روی سلامت ما بگذارد.
رادلر می گوید: "تمامی احساساتی را که سرکوب می نماییم، نمود فیزیکی پیدا می کنند (زمانی که فشارهای روانی خودشان را با عوارض جسمی نشان می دهند مانند یک بیماری). وقتی احساسی را انکار می کنید، یک راه جایگزین برای بروز پیدا می کند."
بیکر با این نظر موافق است: "سرکوب عواطف روی سلامت تان تأثیر می گذارد. اگر کشمکش های روحی تان را پشت نقاب مثبت اندیشی سمی پنهان کنید، آنها جای دیگری در بدن، راهی برای بیرون زدن پیدا می کنند، از مشکلات پوستی گرفته تا سندروم روده تحریک پذیر."
رادلر می گوید: "وقتی احساسات منفی را نادیده می گیریم، بدن ما با تلاش بیشتری تلاش می کند توجه ما را به آن مشکل بویژه جلب نماید. سرکوب عواطف و احساسات، ما را جسمی و روحی از پا در می آورد. این روند ناسالم می باشد و در طولانی مدت پایدار نخواهد بود."
رادلر درباره عواقب بیشتر چنین روندی، اضافه می کند: "وقتی فقط روی احساسات مثبت تمرکز نماییم، دیدگاهی ساده لوحانه و بچگانه نسبت به حقیقت های زندگی پیدا می نماییم و این گونه در موقعیت های سخت، بیشتر صدمه پذیر خواهیم بود."
آیا در مورد عواطف خود صادق هستید؟
ترزا گوتیرز، کارشناس عصب روانشناسی و روانشناسی پرورشی بر این باور است که "مثبت اندیشی سمی صدمه های روانی و روانپزشکی شدیدتری از افسردگی دارد."
گوتیرز می گوید: "دنیای عواطف از فضای مجازی خود خارج می شود و می تواند ما را به سمت یک زندگی غیرواقعی سوق بدهد که به سلامت روان ما صدمه می رساند."
مثبت گرایی بیش از حد برای هیچ کس مثبت نیست. اگر هیچ شکست و مشکلی سر راه ما قرار نگیرد، نمی توانیم در زندگی رشد نماییم.
"ایرادی ندارد که حالمان خوب نباشد"
آیا مثبت اندیشی سمی مد شده است؟ به نظر بیکر که این طور است و این امر را با ظهور و قدرت گرفتن شبکه های اجتماعی مرتبط می داند "که ما را وادار می کنند تا زندگی خودمان را با زندگی بی کم وکاست دیگران در اینترنت مقایسه کنیم". بیکر می گوید: "در شبکه های اجتماعی یک گرایش بی وقفه وجود دارد که کامل ترین نسخه خودمان را به نمایش بگذاریم که هم غیرواقعی است، هم طاقت فرسا."
بیکر می گوید: "اگر در مورد حس صدمه پذیری خودمان روراست باشیم، می توانیم هر نوع احساسی را به آسانی تجربه نماییم. ما انسانیم، باید به خودمان اجازه بدهیم که دامنه کامل احساسات را تجربه نماییم. ایرادی ندارد که خوب نباشیم. نمی توانیم تمام وقت مثبت باشیم."
گوتیرز اعتقاد دارد که مثبت اندیشی سمی "در سالهای اخیر" افزایش یافته است، بخصوص در دوران همه گیری. او می گوید: "در زمانه ای نامعمول و عجیب زندگی می نماییم، افراد خیلی از این شرایط در رنجند. تشویش، عدم قطعیت، استیصال، ترس... این ها احساسات مشترک این روزهاست. اما در مثبت اندیشی سمی زیاده روی کرده ایم و این خطرناک می باشد."
رادلر می گوید: "شاهد نیازی وافر به یافتن راه های میانبر دستیابی به تندرستی هستیم، اینکه فورا حالمان بهتر بشود، انگار حق مسلم مان باشد. خوب است فکر نماییم که همه چیز ختم به خیر می شود اما این به آن معنا نیست که مسیر رسیدن به پایان کار دلپذیر خواهد بود. واقع گرایانه تر است اگر در شرایط سخت بگوییم "این هم بگذرد"."
این روانشناس اضافه می کند: "احساسات شبیه موج هستند: به شدت اوج می گیرند اما فرو می پاشند و مبدل به کف می شوند تا کم کم ناپدید شوند. مشکل اینجاست که نخواهیم این احساسات را تجربه نماییم، چون نتیجه اش این خواهد بود که در مقابل امواج بعدی استقامت خویش را از دست می دهیم."
تصدیق به جای انکار
روانشناسانی که بی بی سی با آنها صحبت کرد، معتقدند که از منظر کلی، ایده اصلی این است که به جای سرکوب عواطفی که حال ما را بد می کنند، پذیرای تمامی احساسات خود باشیم. این به معنای مثبت نبودن نیست بلکه تصدیق حسی است که در هر لحظه داریم، حتی اگر حس خوبی نیست.
بیکر می گوید: "بیشتر صادق باشید، با خودتان روراست باشید، از اعتراف به اینکه غمگین، افسرده یا مضطربید، نترسید. مهم این است که اقرار کنید حس بدی دارید و بدانید که این چیزها پیش می آید و در آینده هم پیش خواهد آمد."
بیکر اضافه می کند: "احساسات خویش را تجربه کنید و از آنها بیاموزید تا انعطاف پذیری بیشتری کسب کنید." او تاکید می کند که این سفارش ها برای کسانی که گرفتار افسردگی بالینی هستند (اختلالی جدی که اگر درمان نشود می تواند وخیم تر شود) صدق نمی کند.
استفانی پرستون، پروفسور روانشناسی در دانشگاه میشیگان آمریکا، اعتقاد دارد که بهترین راه برای تصدیق عواطف این است که "به آنها گوش بدهیم".
پرستون می گوید: "وقتی کسی احساسات منفی خویش را با شما در بین می گذارد، برای آنکه حالش را بهتر کنید یا مجبورش کنید مثبت فکر کند، عجله نکنید. نگویید "همه چیز درست می شود"... یک لحظه مجال بدهید که درباره ترس یا ناراحتی اش تامل کنید و تلاش تان را بکنید که شنونده خوبی باشید."
او اضافه می کند: "آشفتگی احساسی به قدر کافی آدم را منزوی می کند؛ وقتی افراد دیگر، مخصوصاً دوستان و خویشاوندان، تلاش کنند این احساسات را ساکت کنند، فرد واقعا صدمه می بیند. گوش کردن به فردی در رنج، واقعا می تواند تغییر بزرگی در زندگی اش ایجاد نماید."
شما هم می توانید بعنوان یک گوش شنوای خوب، از کارتان نفع ببرید. پرستون می گوید شواهد نشان داده که نوع دوستی اثر مثبتی روی سلامت شما دارد.
اما اگر آن فردی که غم و غصه دارد خود شما باشید، چی؟ رادلر می گوید: "مهم این است که به درون تان رجوع کنید. وضعیت و احساسات تان را به رسمیت بشناسید. انکار نکنید که اوضاع خوب نیست، خودتان را به آن راه نزنید. در عین حال در احساسات منفی درجا نزنید. عواطف اطلاعاتی هستند که باید مطالعه و درکشان نماییم تا بتوانیم دید درستی پیدا نماییم و ببینیم چه درسی می توانیم یاد بگیریم، چه تغییراتی باید برای آینده ایجاد نماییم."
اما این سفارش ها را چطور به عمل تبدیل کنیم؟ چند مثال برای آنکه چطور پیام های "مثبت اندیشی سمی" را به پیام های مفید تبدیل نماییم، در زیر ببینید:
به گزارش بازی اندروید به نقل از شبکه خبری بی بی سی، رادلر می گوید: "ما باید مسئولیت خوشبختی خودمان را از منظر روانشناسی سازنده به عهده بگیریم. ایرادی ندارد که نیمه پر لیوان را ببینیم اما باید بپذیریم که مواقعی هست که لیوان نیمه خالی است و از همین نقطه، مسئولیت ساختن زندگیمان را بر عهده بگیریم." بیکر هم او را تایید می کند: "تمامی عواطف ما واقعی و اصیل هستند، و همه شان موجه هستند."
منبع: بازی اندروید
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب