انتصاب وزیر زن همواره یکی از مطالبات کنشگران اجتماعی بخصوص زنان بوده است و در هر دوره از انتخابات بعنوان وعده ای از جانب برخی نامزدها مطرح می شود، موضوعی که در انتخابات اخیر هم از جانب برخی نامزدها تکرار شد.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، اگرچه هیچ وقت صراحتا وعده انتصاب وزیر زن از جانب ابراهیم رئیسی داده نشد، اما با مطرح شدن اسامی برخی زنان بعنوان گزینه های احتمالی در شبکه های اجتماعی، این امید و تصور بوجود آمد که انتظار ۸ ساله زنان بعنوان نیمی از جمعیت ایران برای حضور در کابینه در دولت سیزدهم آخر می یابد و سکان حداقل یک وزارت خانه به یکی از زنان توانمند کشور سپرده می شود.
تجربه و سابقه حضور وزیر زن در کابینه به دولت دهم باز می گردد. مرضیه وحید دستجردی با کسب ۱۷۵ رای موافق مجلسی ها در سال ۸۸ بر کرسی وزارت بهداشت تکیه زد و عنوان نخستین وزیر زن را از آن خود کرد. هرچند شرایط به نحوی رقم خورد که وی تا قبل از آخر دولت دهم، استعفا دهد اما همین حضور کوتاه (۸۸ تا ۹۱) هم کافی بود تا مطالبه وزیر زن به صورت پررنگ تر مطرح شود و روند طی شده با اهتمام بیشتری در دولت یازدهم استمرار یابد؛ موضوعی که در میتینگ های انتخاباتی بارها تکرار شد و حسن روحانی رئیس دولت تدبیر و امید هم از همان ابتدای اعلام آمادگی خود برای حضور در رقابت های انتخاباتی سال ۹۲، درباره تعداد وزاری زن حاضر در کابینه خود اظهار داشته بود: «اصل برای من زن و مرد نیست، اصل برای ما شایسته سالاری است و هرکسی که توانمندی داشته باشد، از او استفاده می کنم».
روحانی همینطور در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود بعد از مراسم تحلیف سال ۹۲ درباره علت استفاده نکردن از زنان در کسوت وزیر گفته بود «قول من این بود که دولت تلاش کند فرصت های اجتماعی برابری را برای بانوان فراهم آورد. من به این قول خود وفادارم و به این قول خود که از بانوان در زمینه مسائل کارشناسانه استفاده کنم هم پایبندم. من از وجود چند خانم در هیات دولت استفاده می کنم؛ اما اگر حتی یک وزیر خانم هم حضور داشته باشد، خانم ها نباید قانع شوند؛ به نظر من تمام عقب ماندگی ها در این حوزه باید جبران شود. من در جلسات کابینه تاکید خواهم کرد که از بانوان صاحب تخصص و دانش استفاده شود، اما هدف این نیست که صرفاً یک خانم در کابینه حضور داشته باشد که مثلاً گفته شود حقوق زنان رعایت شده است».
این سخنان در حالی بود که برخی فعالان حوزه زنان معتقد بودند که باوجود شعارها و وعده های خوب داده شده توسط رئیس جمهوری روحانی در انتخابات ۹۲، اما در اعمال برخی سیاست ها، عدم اجرا و عمل وعده های داده شده در حوزه زنان به جای پیشرفت عقب گرد حاصل کرد و دولت یازدهم با نداشتن وزیر زن در کابینه اش و همینطور ناکارآمد کردن سمت مشاوران زن، جایگاه زنان را تضعیف کرد.
اما این مطالبه دیرینه زنان به همین جا ختم نشد و باوجود عدم انتصاب وزیر زن در دولت یازدهم، گاها فعالین حوزه زنان همچنان مصرانه افزایش حضور زنان در دولت دوازدهم را خواهان بودند چونکه به عقیده آنان تابوی حضور زنان در کابینه شکسته شده بود و دولت یازدهم می توانست چند وزیر زن را به مجلس معرفی نماید که نکرد و ازاین رو دولت دوازدهم می بایست مکانیزم اجرایی شدن عدالت جنسیتی را دنبال می کرد.
با انتهای عمر دولت یازدهم و زمزمه نامزد شدن مجدد روحانی وعده ها و شعارها در حوزه وزیر شدن زنان رنگ و بوی جدیدی به خود گرفت.
درحالی مولاوردی معاون امور زنان و خانواده دولت یازدهم امیدوار بود که نه یک زن بلکه دو وزیر زن در کابینه دولت دوازدهم حاضر باشند و نبودن وزیر زن را «درجا زدن» می دانست که باوجود رایزنی های فراکسیون زنان مجلس دهم در دیداری با حسن روحانی و پیشنهاد استفاده از زنان توانمند بعنوان وزیر در کابینه و معرفی دست کم سه یا چهار وزیر زن، رئیس جمهوری روحانی تنها قول مساعد داد تا حتما دو یا سه زن توانمند در کابینه آینده اش حضور داشته باشند و این به معنای حضور وزیر زن در کابینه نبود و همین اتفاق هم رخ داد.
ابهامات یاد شده با سخنان رئیس جمهوری و نمایندگان مجلس وقت در بررسی کلیات کابینه و برنامه های دولت دوازدهم بیشتر هم شد. حجت الاسلام مجتی ذوالنوری نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی در همین راستا اظهار داشته بود: رئیس جمهوری گفت هیچ فشاری در تعیین اعضای کابینه وجود نداشته است اما بعد از ۲۰ دقیقه در صحبت هایش تصریح کرد که سه وزیر زن انتخاب شده بود اما به سبب فشارها معرفی نشدند. اگر قرار باشد حرفها در ۲۰ دقیقه تغییر کند وای به حال کشور در ۴ سال آینده.
محمدباقر نوبخت هم گفته بود «من قصد دعوا ندارم اما می دانم رئیس جمهوری برای انتخاب وزیر زن چه کشید. اگر روزی پیش بیاید می گویم چه موانعی برای انتخاب وزیر زن وجود داشت. همان مراکزی که این مطالبات را مطرح نمودند، مانع انتخاب زنان شدند اما ما موظف و علاقه مندیم از توانمندی زنان شایسته استفاده کنیم».
فاطمه هاشمی اما نظر دیگری داشت. وی گفته بود نمی توان جمله معروف «دلم می خواست وزیر زن انتخاب کنم اما نشد» از روحانی در مجلس وقت را باور کرد. «اطلاع دقیقی از اتفاقات پشت پرده ندارم اما چیزی که از ظاهر قضیه می فهمم این است که خود آقای روحانی نخواستند وزیر زنی را معرفی و انتخاب کنند و شاید تشخیص دادند که زنی مناسب وزارت خانه های دولتش نیست. بنده فشاری را برای عدم انتخاب وزیر زن به آقای روحانی ندیدم و اگر چنین فشارهایی وجود داشته باشد حتما در دوران آقای احمدی نژاد هم بوده، اما دیدیم که او سه زن را بعنوان وزیر به مجلس معرفی نمود.»
با تمام این تفاسیر قدرت الله علیخانی سیاست مدار اصلاح طلب، معتقد بود که درباره حضور زنان در کابینه کوتاهی شده است و اگر روحانی وزیر زن هم معرفی می کرد مجلس وقت به وزیر زن رأی اعتماد نمی داد.
وی گفته بود «مجلس دهم که مدعی است دارای۱۱۰ نماینده اصلاح طلب است به وزیر زن رأی اعتماد نمی داد. فراکسیون امید هم به وزیر زن رأی نمی دادند. بنده خیلی شفاف و بی پرده عنوان کنم که اصلاح طلبان به صورت اسمی در مجلس دهم حضور دارند و در عمل اصلاح طلبان نماینده ای در مجلس ندارند. سر جریان اصلاحات کلاه رفته است. وضعیت به شکلی است که برخی در فراکسیون امید اهل سازش هستند. البته در میان اعضای فراکسیون امید نمایندگان متعهد و دلسوز هم وجود دارد. با این وجود سران فراکسیون امید به جاهایی خاص وصل هستند که نمی توانند بهتر از این عمل کنند.»
از سوی دیگر روحانی طی سخنانی در نشست فعالان امور زنان و خانواده ضمن اشاره به حضورنداشتن وزیر زن در دولت های یازدهم و دوازدهم، گفته بود «ممکن است کسی بگوید اگر شما این همه اهتمام برای دادن جایگاه به زنان داشتید، چرا یک خانم را وزیر نکردید؟ در پاسخ به این سوال باید بگویم من خیلی علاقمند بودم این اتفاق هم در دولت یازدهم و هم در دولت دوازدهم رخ دهد اما توان ما محدود است.»
معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده دولت دوازدهم هم پیشتر با اعلان اینکه عده ای بی توجه به انتصاب زنان در دولت دوازدهم تنها این مورد را مطرح می کنند که چرا آقای روحانی در دولت خود وزیر زن نداشت؟، گفته بود «رئیس جمهوری گفتند من مشارکت زنان را افزایش می دهم و برای وزیر زن هم تلاش می کنم. رئیس جمهوری واقعا مشارکت زنان را افزایش داد اما در نقل وارونه این بحث ها نادیده گرفته می شود و صرفاً بحث وزیر زن را می بینند، در حالیکه تمام اختیارات در انتخاب وزیر با رئیس جمهوری نیست و در نهایت وزیر باید رای اعتماد را از مجلس بگیرد و به این نکته توجه نمی کنند».
دست آخر اما، حتی اگر به قول مولاوردی به رئیس جمهوری روحانی حق دهیم که وزیر زن منصوب نکند اما هیچ گاه مشخص نشد پشت پرده عدم انتصاب زنان در سمت وزارت دولت دوازدهم باوجود رایزنی های انجام شده چه بوده است و این «دست بسته» و «توان محدود» به چه معنا بود؟.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، در حالی بیشتر از یک دهه از حضور یک وزیر زن ـ بعنوان تنها وزیر زن در طول چهار دهه پس از انقلاب ـ می گذرد که جای خالی زنان در کابینه پیشنهادی رییسی بیشتر از دولتهای گذشته خودنمایی می کند و با عنایت به افزایش سطح تحصیلات، آگاهی و تجارب مدیریتی زنان در پستهای عالی طی دهه های اخیر بنظر می رسد این امر از قلم افتاده باشد به صورتی که در پاسخ به این که آیا «هیچ زنی شایستگی وزارت را نداشت؟» مرتضی نجفی قدسی، تحلیلگر مسائل سیاسی می گوید: «نیمی از جامعه ما را زنان می سازند و در میان این گستره وسیع خیلی از زنان شایسته، اندیشمند و تحصیلکرده مناسب منصب وزارت وجود دارند و این که در کابینه پیشنهادی دولت سیزدهم حتی یک زن وجود ندارد، یک نقص است که امیدوارم در مرحله بررسی وزراء در مجلس و معرفی افراد جایگزین این نقیصه برطرف شود».
محدود کردن جایگاه زنان به نقش مادری و همسری باوجود تاکیدات قانون اساسی
طیبه سیاوشی، نماینده ادوار مجلس و مشاورعالی معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در دولت دوازدهم، ضمن اشاره به اصل ۳، ۲۰ و ۲۱ قانون اساسی، به ایسنا اظهار داشت: این اصل ها به جایگاه زنان در کشور اشاره دارند. زنان از جایگاه بالایی در قانون اساسی برخوردار می باشند، به صورتی که در اصل ۲۰ قانون اساسی به حقوق برابر زنان در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی تاکید شده اما متاسفانه باوجود این تاکیدات، در سطح سیاسی صرفاً به بالا بودن جایگاه معنوی زنان و نقش مادری و همسری زنان تاکید و این گونه نقش زنان در این چارچوب ها محدود می شود. این در حالیست که قانون اساسی به این مسئله بسیار وسیع تر و به شکل واضح تری تاکید داشته است.
وی نقش مادری و همسری زنان را بسیار با ارزش دانست و اظهار داشت: باید به این نکته توجه کرد که آیا تاکید صرف بر جایگاه معنوی و مادری و همسری زنان مطابق با شاخصهای ذکر شده در قانون اساسی و منطبق بر نیازهای روز جامعه است؟. در شرایط امروز حتی زنان خانه دار هم وارد بازارهای کار و مشاغل خانگی شده اند و نمی توان از خیل عظیم زنان فارغ التحصیل دانشگاهی انتظار داشت خواهان کسب پست های عالی نباشند.
سیاوشی خاطرنشان کرد: باوجود شعارهایی که برخی دولت مردان قبل از رسیدن به قدرت دادند و از رای زنان برای به قدرت رسیدن استفاده کردند؛ متاسفانه اعطا سمت های کلان جزء دغدغه آنها نبوده است. دولت ها با وجود نگاههای متفاوتی سیاسی خود اما همگی در امتداد یکدیگر هستند. مسائل حوزه زنان به هیچ وجه سیاسی نیست که بتوان به نیازهای زنان با رویکرد سیاسی پاسخ داد. باوجود این که بسیاری تلاش می کنند مسائل حوزه زنان را سیاسی جلوه دهند؛ اگر با دید کارشناسی به این حوزه نگاه شود شاهد این خواهیم بود که مسائل زنان جنس سیاسی ندارند و مطالباتی هستند که باید به آنها توجه گردد.
رئیس جمهور در انتصاب وزیر زن بی اراده نیست
در کابینه سیزدهم اسمی از زنان متخصص و با سابقه به چشم نمی خورد
مشاور عالی معاونت امور زنان و خانواده رئیس جمهوری در پاسخ به این پرسش که چرا در دولت یازدهم و دوازدهم شاهد حضور وزیر زن نبودیم و گاها گفته شد باید دست رئیس جمهوری را در انتخاب وزیر زن باز بگذارند که آیا این سخن به آن معنا است که رئیس جمهوری در انتخاب وزیر زن بی اراده است؟، خاطرنشان کرد: باید حق داد که در دولت یازدهم فضا و زمینه برای انتصاب وزیر زن مهیا نبود و نمی توانستند ریسک کنند ولی در دولت دوازدهم زمینه مهیا بود، تابو هم قبلا شکسته شده بود و مجلس دهم پشتیبان و جامعه حامی این امر بود ولی در زمان معرفی کابینه در مجلس اعلام نمودند که "ما خواستیم و نشد" و هیچوقت هم توضیح ندادند که چرا نشد؟. ازاین رو در دولت دوازدهم زمینه بسیار آماده بود انتظار هم که بالا بود و یک حمایت قوی و محکمی در این رابطه پشت سرشان بود ولی از این فرصت استفاده نکردند و رئیس جمهوری در انتخاب وزیر زن بی اراده نیست.
وی با اعلان اینکه شرایط یاد شده در مورد دولت سیزدهم متفاوت تر است، اضافه کرد: همیشه تاکید بر این بوده است که زنان فاقد سابقه مدیریتی هستند. باوجود این که سمت های کلان مدیریتی در دولت یازدهم و دوازدهم به زنان داده نشد اما اتفاقات خوب دیگری در حوزه مدیریت زنان افتاد و تلاش شد تا زنان برای پست های میانی تربیت شوند، به صورتی که هم اکنون بیشتر از ۹۰ زن معاون وزیر و یا همتراز با معاون وزیر داریم. تا چند ماه گذشته هم با تکیه بر مصوبه اختصاص سهمیه ۳۰ درصدی برای احراز زنان و جوانان در پست های مدیریتی در شورایعالی اداری دولت، تلاش شد سمت ها و پست ها به زنان اختصاص داده شود. این در حالی است که الان علاوه بر این که در کابینه معرفی شده به مجلس برای دولت سیزدهم اسامی افراد متخصص و نخبه و باسابقه به چشم نمی خورد بلکه از زنان متخصص هم استفاده نشده است.
سیاوشی خاطرنشان کرد: مثلاً در حوزه آموزش و پرورش نخبگان زن و مردی هستند که در این عرصه سردمداراند و می توانند این سمت را بر عهده بگیرند. آنچه سبب تعجب جامعه زنان شده است این است که آقای رییسی از زمان معاونت در قوه قضائیه تا زمانی که به ریاست رسیدند بخشی از سیستمی بودند که در آن بیشتر از ۲۰۰۰ زن مستشار دادگاه و دارای رتبه قضایی حضور داشتند و انتظار می رفت اتفاقی که در قوه قضاییه برای به کارگیری زنان متخصص رخ داد که شاخصه موفقیت قوه قضاییه به شمار می رود؛ در کابینه دولت سیزدهم هم رخ دهد. مشخصا در حوزه وزارت آموزش و پرورش، گردشگری و میراث فرهنگی یا وزارت بهداشت و آموزش عالی بخش عظیمی از نخبگان زن متخصص حاضر هستند اما باوجود حضور آنها در این وزارت خانه ها، ظرفیت آنها به هیج وجه دیده نمی گردد.
این نماینده ادوار مجلس، اعتقاد دارد که دختران و زنان جامعه امروز ما تغییر کرده اند و تغییر امری مثبت و لازمه زیست دنیای امروز است که در این شرایط حتی ذره ای نمی توان با ادبیات و صحبت های چهار یا هشت سال پیش، جامعه زنان را به اصطلاح "حرف درمانی" کرد.
دولت سیزدهم از طریق های رفته دولت یازدهم و دوازدهم در حوزه زنان استفاده خواهد کرد؟
وی همینطور این را هم اظهار داشت که جامعه زنان هم اکنون از دولت توقع یک پیشرفت ملموس و قدم عینی دارد و باید از خود بپرسیم در این ۴۳ سال چه تغییری در نگاههای جنسیتی نظام به وجود آمده و چقدر عدالت جنسیتی محقق شده است؟.
به گفته مشاور عالی معاونت امور زنان و خانواده رئیس جمهوری در دولت دوازدهم، سوال بزرگی که برای فعالان حوزه زنان مطرح است این است که با عنایت به تصویب شاخصهای عدالت جنسیتی در دولت دوازدهم و تهیه شناسنامه برای این شاخص ها، آیا دولت سیزدهم از تجربیات و راه های رفته دولت یازدهم و دوازدهم در حوزه زنان و دستاوردهای موفقش استفاده خواهد نمود یا خیر؟.
شیب تند مهاجرت زنان متخصص از ایران به خارج از کشور
سیاوشی با ابراز امیدواری نسبت به این که دولت سیزدهم به دستاوردهای حوزه زنان بدون عینک سیاسی نگاه کند، اشاره کرد: باوجود این که مطالعات مشخص و شفافی عرضه نشده است اما هم اکنون شاهد شیب تند مهاجرت زنان متخصص از ایران به خارج از کشور هستیم. آهنگ رشد مهاجرت زنان بیشتر از مردان است و سوالی که برای جامعه زنان مطرح است این است که آیا کسی می خواهد به این مسئله توجه کند؟. در واقع به نظر من دلیل این مهاجرت ها این است که حتی زنان حاضر در سمت های کلان مدیریتی و عالی، معتقدند ظرفیت آنها دیده نمی گردد و چرایی این دیده نشدن برایشان سوال است. این مردان اند که زودتر از زنان رشد کرده و از جایگاه مختلف برخوردار می شوند و زنان بنابراین نا امید می شوند.
وی تصریح کرد: امیدوارم این مسئله به سیاه نمایی تعبیر نشود اما توجه به مهاجرت زنان تحصیل کرده از کشور منجر به این می شود که به ساخت منابع انسانی و سرمایه اجتماعی خود کمک نماییم. این زنان تربیت کننده نسلهای بعدی کشور هستند و ما باید این توانایی را در کشور حفظ نماییم و اجازه رشد زنان تحصیل کرده را دهیم. اینها سرمایه انسانی هنگفتی اند که به سبب عدم توجه مهاجرت می کنند و امیدوارم دولت سیزدهم به این مسئله توجه کند.
مگر سمت وزارت چه استانداردها و معیارها و شاخص هایی دارد که زنان ما آنها را ندارند؟
دکتر ندا حاجی وثوق، دانش آموخته علوم سیاسی و دبیر کمیته زنان و صلح انجمن علمی مطالعات صلح ایران هم در گفتگو با ایسنا در پاسخ به این پرسش که گاها گفته می شود ما به شایسته سالاری معتقدیم و در بحث انتصاب وزیر زن باید زنان توانایی لازم را داشته باشند تا در این سمت قرار گیرند، اظهار نمود: مگر سمت وزارت چه استانداردها و معیارها و شاخص هایی دارد که زنان ما آنها را ندارند؟. آیا ما از لحاظ قانونی یا عرفا به استانداردهایی در انتصاب وزیران رسیده ایم و مشخص شده وزیر باید این استانداردها را داشته باشد که حالا زنان ما این استانداردها را ندارند و نباید از آنها در سمت وزیر استفاده کرد؟. زمانی می توانیم صحبت از قطعیت نماییم که شاخص هایی مشخص نماییم و بگوییم بر این اساس زنان شامل سمت وزارت می شوند یا خیر، در حالیکه ما این استانداردها را نداریم. بحث انتصاب وزرا کاملا سلیقه ای شده است. در بحث انتصاب وزیران بیشتر از این که توانمندی و شاخصهای توانمندی افراد مطرح باشد، شاخصهای فرهنگی و عرفی مطرح است.
این مدرس دانشگاه در ادامه با ابراز مخالفت نسبت به تفکیک جنسیتی در انتصابات، خاطرنشان کرد: من با این که بگوییم وزیر زن از واجبات است چندان موافق نیستم بلکه به بحث عدالت معتقدم. ما نمی توانیم منکر تفاوت های بیولوژیکی دو جنس و در نتیجه تجارب زیسته متفاوت دو جنس شویم، زنان به سبب خصوصیت های مادرانگی و مراقبتی که دارند برای وزارت آموزش و پرورش و بهداشت بسیار مناسب هستند، چونکه تجارب زیسته زنان در کنار تجارب اجتماعی و سیاسی آنها و بطور قطع دانش مرتبط آنها می تواند آمیزه متفاوت و دستاوردهای متفاوتی داشته باشد. بیشتر از این که کوشش نماییم فقط و فقط وزیر زن داشته باشیم مهم این است با عنایت به خصوصیت های دو جنس بتوانیم عدالت را در سطوح مختلف جامعه همچون سمت وزارت جاری نماییم.
وی اعتقاد دارد که در حوزه انتصاب زنان در مناصب بالای سیاسی گرفتار «دام اجتماعی» شده ایم، به این معنا که برایمان بهره وری کوتاه مدت در اولویت قرار گرفته و این گونه شاهد زیان کنشگران در دراز مدت و زوال سرمایه و اعتماد اجتماعی هستیم.
زوال اعتماد اجتماعی زنان پس از وعده های انتخاباتی
به گفته این فعال حوزه زنان، وقتی زنان شاهد این اند که در مقاطع خاص و کوتاه نظیر ایام انتخابات مسائلشان برجسته می شود؛ احساس «ابزار گونگی» کرده و تعلق خاطر خویش را به اجتماع از دست می دهد. وقتی سیاستمداران تنها به هنگام انتخابات مسائل زنان برایشان برجسته و در دراز مدت به وادی فراموشی می سپارند در واقع اعتماد ۵۰ درصد افراد جامعه را از دست داده اند. این زوال اعتماد از جانب زنان توانمند ما به شکل ناخواسته و ناخودآگاه بازتولید می شود و وقتی زنان توانمند به اشکال مختلف و از راه مجاری متفاوت دانش و خرد خویش را در سطح اجتماع منعکس می کنند؛ برای دیگر زنان این سوال پیش می آید که چرا این زنان نمی توانند به مناصب سطوح بالا دست پیدا کنند؟. این شرایط ناخواسته به زوال اعتماد اجتماعی دامن می زند چونکه ناخودآگاه زنان انتظار درجا زدن را ندارد.
حاجی وثوق درباره مناسب بودن بسترهای موجود کشور برای حضور زنان در مناصب رده بالا، اظهار داشت: مهم این است تعریفمان از بستر چه باشد، اگر بستر را برای دست یافتن به سطوح بالای مدیریتی در سطح علنی و آکادمیک ببینیم؛ اگر نگوییم زنان پیشتاز اند حداقل به جرات با مردان برابری می کنند اما در سطح بعدی که به تجربه و دانش معطوف می شود؛ عرصه برای به منصه ظهور رسیدن دانش کسب شده توسط زنان عقب مانده است چونکه فضا برای رشد زنان در این قسمت محیا نشده است.
معدل تجربی وزرای معرفی شده دولت سیزدهم چند است؟
وی ضمن اشاره به فهرست وزرای پیشنهادی دولت سیزدهم، خاطرنشان کرد: مشخصا در بحث وزارت مگر معدل تجربی وزرای معرفی شده دولت فعلی سیزدهم چند است؟. جز این است که به بسیاری از این آقایان فرصت جدیدی برای تجربه داده شده که در کنار معاونان و مشاوران خود قرار گیرند و به کمک آنها اهدافشان را دنبال کنند؟. همین فرصت چرا به زنان داده نمی گردد تا در راس قرار گیرند و با کمک معاونین و مشاوران خود تجارب جدید کسب کرده و این سطوح را تجربه کنند؟، من فکر می کنم ایران در شرایط فعلی خود برای قرار گرفتن در این نقطه آغازین بیشتر از این نباید تامل کند چونکه به تعویق انداختن این مسئله و ندادن فرصت های بهتر و بیشتر به زنان هزینه های زیادی را به جامعه تحمیل خواهد نمود.
دبیر کمیته زنان و صلح انجمن علمی مطالعات صلح ایران در ادامه سخنان خود با اعلان اینکه دست یافتن به پست وزارت برای زنان هیچ منع قانونی و عرفی ندارد، اشاره کرد: این مطالبه در رگ های جامعه جاری شده و باید مرجعیتی پیدا شود تا قادر باشد این مسئله را یک مرتبه برای همیشه ختم کند که اعتماد بیشتری به توانایی زنان و اراده مصممی برای ترمیم سرمایه اجتماعی که زنان نیمی از آن هستند داشته باشد. پیشنهادم این است که از این پس کاندیداهای ریاست جمهوری می توانند کابینه خویش را معرفی و نقش زنان را از همان ابتدا مشخص کنند تا یک گام فراتر از شعار رویم و عملی تر بتوانیم برنامه های کاندیداها را ببینیم و بعد از رای آوردن هم به آن کابینه معرفی شده وفادار بمانند.
ارتباطات و لابی های سیاسی بیشتر مردان برای رسیدن به قدرت
حاجی وثوق اظهار داشت: بحث اهمیت دادن به منصب وزارت برای زنان یا حضور زنان در هر سطوح دیگر مدیریتی به این مسئله باز می گردد که ما قائل به مشارکت هر دو جنس در سطوح مختلف باشیم. در دراز مدت و در طول تاریخ قدرت همیشه در دست مردان بوده و واگذاری قدرت برای نوع انسان دشوار می باشد، اگر قدرت در طول تاریخ در دست زنان بود شاید هم اکنون واگذاری آن به مردان سخت بود. این بحث ایجاب می کند ما فراتر از این نگاه نماییم و با حاکمیت خرد و منافع جمعی و ملی خود به مزایای این امر در دراز مدت برای جامعه دقت نماییم. در کشورهای توسعه یافته این امر اثبات شده است که مشارکت دو جنس در تصمیم گیری ها فضای بهتری در جامعه ایجاد و ما هم برای رسیدن به سطوح بالای توسعه و توسعه پایدار به این امر نیاز داریم.
وی اضافه کرد: به نظر من هم اکنون اهمیت این مورد درک شده اما اجرا و چگونگی عملی شدن آن زمان می برد. از طرفی همچون عواملی که منجر به اهمیت ندادن به حضور زنان در مناصب قدرت می شود این است که دایره سرمایه اجتماعی و ارتباطات اجتماعی متصل به قدرت برای مردان بیشتر است و لابی های سیاسی در سطوح بالا و احزاب اغلب مردانه هستند و تا زمانی که زنان نتوانند لابی های قوی و سرمایه اجتماعی برای دست یافتن به این مناصب پیدا کنند، اهمیت حضور آنها در مناصب قدرت کمتر درک می شود.
منبع: بازی اندروید
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب