بااینکه روز ˮولنتاینˮ در تقویم رسمی کشورمان درج نشده اما چند سالیست که جوانان این جشن غیر بومی را به نحوی برگزار می کنند که گویی جشنی ملی است. سالهای نخستینی که ˮولنتاینˮ بتازگی در میان جوانان رواج یافته بود خرید کادو و صحبت درباره آن نوعی تابو محسوب و مخفیانه انجام می شد اما حالا به وضوح شاهد طراحی خاص فروشگاه ها و رستوران ها، ارائه تخفیف های ویژه برای این روز و استفاده از رنگ قرمز در دکوراسیون مغازه ها هستیم. ˮولنتاینˮ فرهنگ و جشنی غیر بومی است که بیش از 10 سال است توانسته بهانه ای برای شادی جوانان کشور در وضعیت کمرنگ بودن جشن های ملی باشد.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، عروسک خرسی، بسته شکلات، گل رز قرمز و حتی قلب های پارچه ای و پشمی قرمز رنگ و کوچک همچون اقلامی است که در روز ولنتاین کادو داده می شود. بااینکه روایت های گوناگونی از تاریخچه روز "ولنتاین" وجود دارد اما مشهور ترین آن افسانه ای رومی درباره یک کشیش به نام "والنتین" است که با وجود منع ازدواج توسط پادشاه، مخفیانه دختران و پسران را به عقد یکدیگر در می آورده که نهایت پادشاه دستور قتل او را صادر می کند. اینطور می شود که هرساله دختران و پسران جوان این روز را جشن می گیرند و به یکدیگر کادو می دهند. از طرف دیگر بسیاری چنین جشنی را مظهر سرمابه داری و تجمل گرایی می دانند و آنرا نهی می کنند.
برخی نیز می گویند نظیر چنین جشنی در تاریخ ایران باستان با نام جشن "سپندارمذگان" وجود دارد. مساله تنها به برگزاری "ولنتاین" ختم نمی گردد بلکه در سال های اخیر همین شرایط برای جشن هایی مثل "هالووین" نیز وجود دارد اما سوال اینجاست چرا ما به جشن های ملی خود اهمیت چندانی نمی دهیم بطوریکه کمتر کسی از چنین جشن های ملی مطلع است و اینطور شرایط را برای سوق دادن جوانان به سمت برگزاری جشن های غیر بومی فراهم می کنیم؟
سید هادی معتمدی لطمه شناس اجتماعی، با اشاره به روز "ولنتاین" و ورود این فرهنگ بیگانه و توجه به آن به ایسنا اظهار داشت: اگر بتوانیم تعداد جشن های ملی، باستانی و مذهبی کشور را با آداب ویژه ای نظیر در نظر گرفتن تخفیفات ویژه در فروشگاه ها، چراغانی و آتش بازی و... افزایش دهیم مطمئنا جشن های غیر بومی نظیر ولنتاین و هالووین در بین جشن های ملی گم خواهند شد و این امر مستلزم اداره ای جدی برای ایجاد نشاط اجتماعی و شادی در جامعه است.
وی با بیان اینکه لازم است باتوجه به شرایط به لطمه شناسی برگزاری چنین جشن هایی پرداخته شود، اظهار نمود: علت اصلی رواج جشن هایی نظیر ولنتاین در کشور ما این است که به غیر از اعیاد بزرگی مانند نوروز و فطر به دیگر جشن های بومی اهمیتی نداده ایم و چندان به جشن های ملی و باستانی خود آنگونه که باید بها نداده ایم.
این دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی افزود: از طرف دیگر تبلیغات جوامع غربی در فضای مجازی با فیلم ها و آوازها و تصاویری که برای اعیاد خود می سازند منجر به گرایش جوان به این جشن ها می شود و این هم از مواردی است که در تبلیغ شکوهمند جشنهای ملی از آن غافل بوده ایم.
وی ادامه داد: چرا ما دستجات شادی و گلریزان را برای تولد معصومین و امامان راه نمی اندازیم؟. با افزایش جشن ها و اهدای شادی به جامعه می توان گرایش مردم را به سمت جشن های ملی سوق داد، در غیر این صورت گرایش به جشن های غیر بومی می تواند تبعاتی را برای فرهنگ اجتماعی، ارتباطی، ملی و مذهبی و اسلامی به همراه داشته باشد که در نهایت دوگانگی هویت و بیگانگی از هویت ملی را به وجود می آورد. اهمیت ندادن به جشن های داخلی منجر به این می شود مردم شامل پیر و جوان جشن های غیر بومی را بهانه ای برای ابراز شادی قرار دهند.
بگفته معتمدی، گرایش جوانان به سمت جشن هایی که اطلاعات زیادی نسبت به محتوای آن نداریم طبیعتا تبعاتی را به همراه خواهد داشت. طبیعی است که در محتوای این جشن ها مسائل فرهنگی بیگانه نیز گنجانده می شود چونکه تبلیغ برای این جشن ها هیچ وقت با نیت خیر انجام نشده است.
این متخصص اعصاب و روان همین طور اظهار داشت: فعالان حوزه فرهنگی و مسئولین می توانند برای مقابله با چنین جشن هایی، روزهایی را تحت عنوان روز "یاران" یا روز "همسران" ایجاد کنند و برای آن آداب برگزاری خاص و یا آهنگی خاص در نظر بگیرند. جشنی که بعنوان روز ازدواج برای سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) در تقویم ما ثبت شده است تنها در حد یک کلام و بیان است، نه آداب برگزاری مخصوصی دارد و نه کادوی مخصوصی در آن روز رد و بدل می شود و نه حتی برنامه ویژه ای برای آن در نظر گرفته شده است.
این لطمه شناس اجتماعی اشاره کرد: بجای مقابله با جشن های غیر بومی باید توجه کرد که جوانان بر چه اساسی به سمت جشن های غیر بومی گرایش پیدا می کنند، باید این نیازها را پیدا و برایش جایگزینی ایجاد کرد و با هزینه های کم برای برگزاری اعیاد برنامه ریزی نماییم. با برنامه ریزی برای اعیاد ملی، جشن های غیر بومی اینچنین رواج نمی یابند.
بگفته معتمدی با برنامه ریزی های کم هزینه نظیر رایگان کردن بلیط سینما برای افراد بالای ۷۰ سال، رایگان کردن بلیط مترو برای بازنشستگان، رایگان کردن بلیط اماکن دیدنی و تدارک جشنهایی با موسیقی های محلی و... می توان این شادی و نشاط را به جامعه بازگرداند.
این دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی افزود: اگر حساسیتی برای مقابله فرهنگی با این جشن ها در جامعه ایجاد نشود طبیعی است که به مرور زمان این جشن ها به صورت فرهنگی میان جوانان رواج پیدا کند و در حدی پیشرفت کند که به جشنی بومی و داخلی تبدیل گردد.
معتمدی در آخر اشاره کرد: ما در تاریخ باستانی خود جشن زمین و شروع زمستان، باروری و باران داریم، این در حالیست که اگر مسئولین و فعالین فرهنگی به فکر نباشند ممکنست جشن تمامی کشورها وارد فرهنگ جامعه ما شود و روزی برسد که حتی مردم جامعه ما روز "گاو بازی" را هم جشن بگیرند. باید به همان میزان که برای روزهای عزاداری در کشور اهمیت قائل هستیم و به درستی هم این روزها مهم هستند برای روزهای جشن و شادی نیز اهمیت قائل شویم تا اینطور جامعه را به سمت شاد زیستن پیش ببریم.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب