به گزارش بازی اندروید برای بازیگر تئاتر، داشتن بیشتر از ۳۰ هزار تماشاگر اتفاق خجسته ای است و حالا در اوج تعطیلی های تئاتر، یک بازیگر جوان توانسته بیشتر از این تعداد را با خود همراه کند.
این روزها که همه کارهای نمایشی به محاق رفته است، مونا فرجاد، بازیگر جوان با اجرای قطعاتی نمایشی در صفحه شخصی خود، جمع بزرگی از تماشاگران را جذب کرده است.
بعد از شوک اولیه ای که از رویارویی با کرونا بر ما حادث شد، برخی از هنرمندان تئاتر کوشیدند با اجرای قطعات کوتاه نمایشی، نبود تئاتر را تا حدودی جبران کنند ولی این فعالیت ها ادامه دار نشد.
حالا اما مونا فرجاد می خواهد جریانی ادامه دار ایجاد نماید. او مرتبا نمایش های کوتاهی را در چارچوب تک گویی در صفحه شخصی اش بارگذاری می کند. نکته قابل توجه در اجرای این قطعات، تمرکز داشتن هر یک از آنها بر یکی از حروف الفباست. مقرر است این قطعات نمایشی از الف تا یا اجرا شود. نکته دیگر بهره گیری از زبان مردم کوچه و بازار و بخشی از ادبیات فراموش شده در این قطعات است. گروه اجرایی با انتشار توضیحاتی برای هر یک از واژگان فراموش شده، مخاطب را در برقراری رابطه بیشتر با این قطعات یاری می دهند. ضمن اینکه به کار خود جنبه ای آموزشی هم می بخشند.
همین تجربه سبب شد تا در ایسنا با مونا فرجاد هم کلام شویم.
این بازیگر درباره ایده اجرای این نمایش ها در صفحه شخصی اش می گوید: «در آغاز شیوع ویروس کرونا تصورم این بود این ماجرا خیلی زودتر از اینها تمام می شود و زندگی به حالت عادی برمی گردد ولی متاسفانه همچنان ادامه دارد و چون شخصا بعنوان تماشاگر یا بازیگر جرات ندارم در سالن های نمایش حضور داشته باشم و اگر هم قرار باشد واکسیناسیونی صورت گیرد، سالن های تئاتر خیلی دیرتر از آنچه فکر می نماییم به رونق قبلی برمی گردد، تصمیم گرفتم برای رفع دلتنگی خودم برای تئاتر، این کار را انجام بدهم. فکر کردم همانطور که من دلتنگم، شاید بتوانم به رفع دلتنگی خیلی از دوستانی که در صفحه مجازی با من همراه هستند، کمک کنم.»
او ادامه می دهد: «در کش و قوس اینکه در این شرایط چگونه میتوان تئاتر کار کرد، طبیعتا به دنبال کاری بودم که احتیاج به عوامل و بازیگران دیگری نداشته باشد، کاری کم هزینه که انجامش در خانه میسر باشد و همه اینها نشانه های تک گویی یا مونولوگ را به من می داد.»
فرجاد با اشاره به گفتگویی که میان او و نویسنده موردنظرش برای اجرای این قطعات انجام شده است، اضافه می کند: « پیشنهاد نویسنده مورد نظرم که به درخواست خودشان فعلاً نامی از ایشان نمی بریم، این بود که اجرای تک گویی هایی که نمایشنامه هایشان چاپ شده یا متون خوبی که بارها روی صحنه رفته اند، کاری است تکراری. ازاین رو فکر کردیم چگونه میتوان ایده ای خلاقانه داشت که هم تازه باشد و هم به سبب خالی شدن از جذابیت های دیداری تئاتر مانند دکور، حضور بازیگران مختلف و... امکان جایگزینی عناصر دیگری را به ما بدهد.»
اگر این قطعات نمایشی را دیده باشید، به سرعت متوجه به کارگیری ادبیات کوچه و بازار در آنها می شوید، ادبیاتی که شاید در ذهن بخشی از مخاطبان فراموش شده باشد. البته این گروه دو نفره برای این انتخاب و هم برای همراه کردن مخاطب راه چاره ای جستند که فرجاد این گونه توضیحش می دهد: «به این فکر کردیم که کار ما می تواند وجه آموزشی داشته باشد. اگر سراغ ادبیات کلاسیک می رفتیم شاید به این علت که یک قشر خاصی را می تواند همراه کند، بخشی از مخاطبان را از دست می دادیم. پس سراغ ادبیات کوچه بازاری رفتیم که امروز کمتر از آن استفاده می شود و به دست فراموشی هم سپرده شده. این خود می توانست کمک نماید که قطعات برای مخاطب عام جذاب تر و دلنشین تر باشد. ضمنا استفاده از این ادبیات و واژگان با ضرباهنگی که به این مونولوگ ها می دهد، جذابیتی مضاعف به وجود می آورد.»
او درباره تمرکز بر حروف الفبا در این قطعات هم می گوید: «برای ادامه دار شدن این قطعات، فکر کردیم چه چیز بهتر از ترتیب حروف الفبا که هر بار می تواند در یک قسمت متمرکز شود.»
این بازیگر در پاسخ به این سخن که امکان دارد زبان این قطعات برای بعضی از مخاطبان دشوار باشد، توضیح می دهد: یکی از اهداف این تک گویی ها یادآوری واژگان عامیانه ای است که در قدیم مورد استفاده بوده و امروز کمی به دست فراموشی سپرده شده و چون من ترجمه این واژگان را در انتها هر پست می نویسم، یک هدف آموزشی هم دارد. شاید مخاطب کمی باید جست و جو کند و پایین پست، معنای کلمات را بخواند تا کلماتی را که فراموش شده به یاد آورد.»
یکی از این نمایش ها، قطعه ای کوتاه و اثرگذار درباره محیط بانان بود. فرجاد درباره پرداختن به مسائل اجتماعی در این قطعات می گوید: شخصا و اصولا همه ما نسبت به محیط زیست حساسیت داریم و به جز آن برای هموطنان مان دغدغه انسانی داریم و جان آنان برای مان پرارزش است. محیط بانان انسان های شریفی هستند که از جان و دل شان برای حفظ این آب و خاک و حیوانات این مرز و بوم تلاش می کنند. این قطعه کوچک ترین کاری است در مقابل تلاشی که آنان برای این آب و خاک می کنند و رنجی که مادران و همسران شان می کشند. اگر بشود نویسنده باز از آنها خواهد نوشت، چونکه در آثار هنری خیلی کم به این گروه زحمتکش پرداخته شده است.
جذب مخاطب اینستاگرام که عمدتا کم صبر و تحمل است و معمولا می خواهد به سرعت از کنار مسائل گذر کند، کار چندان آسانی نیست. ولی مونا فرجاد چگونه توانسته تماشاگران زیادی را همرا خود کند، وی در پاسخ به این پرسش توضیح می دهد: مخاطبان اینستاگرام در کسری از ثانیه یا پست ها را رد یا فقط به یک تایید بسنده می کنند و سختی کار چند برابر می شود که در همان کسری از ثانیه، فرصت این را دارم محتوایی تولید کنم که مخاطب برای لحظه ای مکث کند، توجهش جلب شود و برای همراهی با این قطعه نمایشی چند دقیقه وقت بگذارد. بنا بر این تلاش کردم در این نمایش ها ایجاد جذابیت کافی برای تامل مخاطب و همراهی او با قطعات نمایشی را مورد توجه قرار بدهم.
هر هنرمندی تمایل دارد واکنش مخاطبان خویش را دریافت کند. فرجاد در پاسخ به پرسشی دیگر درباره مخاطبان این نمایش ها و واکنش آنان هم توضیح می دهد: «عموما دوستانی هستند که صفحه من را دنبال می کنند، نه لزوما به خاطر کارهای هنری بلکه به علل متعدد. خوشبختانه تا این لحظه، تماشاگران این کارها را دوست داشته اند و مخاطبان فقط هم دنبال کنندگان صفحه خودم نبوده اند چون دوستان دیگری هم لطف کرده و این نمایش ها را بازنشر داده اند. ازاین رو بخشی از تماشاگران از راه صفحات دیگر اینها را دیده اند. فکر می کنم نمایش ها توانسته ارتباط را برقرار کند و به مرور زمان هم مخاطبان و علاقه مندان خویش را پیدا می کنند چون به تدریج تکلیف زبان و حال و هوای این نمایش ها برای مخاطب مشخص می شود.
او درباره اجرای نمایش در فضای باز بعنوان راهی دیگر برای جبران کمبود تئاتر در دوران کرونا می گوید: چنین کاری در زمستان به سبب سرمای هوا و بارش برف و باران قدری دشوار می باشد ولی شاید در تابستان شدنی تر باشد. اما فراموش نکنیم یک نمایش متشکل از تعداد زیادی بازیگر و عوامل پشت صحنه و اجرایی می باشد که ارتباط تنگاتنگی دارند. شاید بتوانیم با حفظ فاصله های اجتماعی، از مخاطبان حفاظت نماییم ولی گروه اجرایی نمی توانند این فاصله را رعایت نمایند. همچنانکه بازیگران نمی توانند از فاصله دو متری رو به بازیگر مقابل شان دیالوگ بگویند. مگر اینکه بر اجرای تک گویی هایی تمرکز نماییم.
مونا فرجاد هم مانند دیگر مردمان آرزو دارد زودتر واکسیناسیون عمومی آغاز شود. او در انتها می گوید: امیدوارم واکسیناسیون عمومی هر چه زودتر در ایران آغاز شود و مانند خیلی از کشورها که به صورت عده مردمان سرزمین خویش را واکسینه می کنند، این اتفاق برای ما هم رخ بدهد تا زودتر زندگی به حالت اولیه خود برگردد و شاهد مرگ و میر هموطنان مان نباشیم. کادر درمان نفسی بکشند و آرامش روانی به جامعه برگردد. امیدوارم زودتر به سالن های نمایش برگردیم و باردیگر لذت دیدن نمایش را که در سالن تئاتر، چندین برابر است، بچشیم. می دانم چراغ این هنر هیچگاه خاموش نمی گردد، چون هنر در خون و وجود تمام مردمان ایران است و ما با قلب های مان چراغ صحنه های تئاتر را روشن نگه می داریم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب