بازی اندروید: سیاه چاله ها اغلب به عنوان مناطق غائی بدون راه خروج جهان توصیف می شوند، جایی که گرانش آنقدر قوی می شود که حتی نور هم نمی تواند از آن فرار کند. با این وجود، آن چه حتی جذاب تر از خود سیاه چاله ها است، چیزی است که در مرکز آنها قرار دارد.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، یک مطالعه، مدلهای جایگزینی برای سیاه چاله ها ارائه می دهد که بطور بالقوه مفهوم تکینگی ها را از بین برده و درک جدیدی در مورد این معماهای کیهانی ارائه می دهد.
به نقل از آی ای، بر طبق نظریه نسبیت عام اینشتین، اگر یک جرم به اندازه کافی تحت گرانش خود فرو بریزد، سیاه چاله ای با یک نقطه مرکزی به نام تکینگی تشکیل می شود. تکینگی ناحیه ای است که تصور می شود ماده در فضایی بی نهایت کوچک فشرده می شود و در نتیجه چگالی و کشش گرانشی بی نهایت ایجاد می شود.
در این مرحله، فضا و زمان، آنطور که ما آنها را درک می نماییم، از عملکرد عادی خود باز می مانند. اینجاست که همه چیز جالب می شود. تکینگی شامل بی نهایت ها می شود، اما بی نهایت ها در فیزیک معنایی ندارند. آنها نشان می دهند که معادلات نسبیت عام دیگر در وضعیت شدید معتبر نیستند.
این عدم تطبیق، فیزیکدانان را برای دهه ها به خود مشغول کرده و دانشمندان را به بررسی مدلهای جایگزینی سوق داده است که سیاه چاله ها را بدون تکینگی توصیف می کنند. یک مطالعه جدید از پژوهشگران موسسه فیزیک بنیادی جهان (IFPU) دو مدل امیدوارکننده را نشان میدهد که در صورت اثبات، ممکنست به دانشمندان کمک نماید تا برای همیشه از شر تکینگی های سیاه چاله خلاص شوند.
سه نوع سیاه چاله
پژوهشگران موسسه فیزیک بنیادی جهان یک مدل قدیمی و دو مدل جدید سیاه چاله را مورد بحث قرار دادند. مدل اول، سیاه چاله استاندارد است که با یک افق رویداد و یک تکینگی هم راه است. دو مدل دیگر سیاه چاله های معمولی و یک شبیه ساز سیاه چاله هستند که بدون تکینگی به خوبی کار می کند.
وقتی صحبت از مدل معمولی می شود، آنها نسخه های اصلاح شده سیاه چاله های استاندارد هستند که بیشتر ساختار یکسان را حفظ می کنند اما تکینگی مرکزی با یک هسته با چگالی محدود در آنها جایگزین می گردد.
این هسته ممکنست مانند تکه ای از فضای «دو سیتر» (de Sitter) رفتار کند که در آن گرانش بجای جاذبه، دافعه است و از فروپاشی کامل جلوگیری می کند. در نتیجه، سیاه چاله ای ایجاد می شود که هنوز ماده و نور را برای مدت طولانی به دام می اندازد اما از نظر ریاضی معتبر است. این منجر به ایجاد هندسه فضازمانی می شود که در کل منظم باقی می ماند، بدین جهت به آن سیاه چاله های معمولی می گویند.
از طرف دیگر، شبیه سازهای سیاه چاله، اجرام فشرده فرضی هستند که فاقد افق رویداد و تکینگی هستند. آنها از بسیاری جهات شبیه سیاه چاله ها هستند، اما چیزی را بطور دائم به دام نمی اندازند. فضای داخلی آنها به جهان خارج متصل می ماند و در نهایت به نور یا حتی سیگنال ها اجازه فرار می دهد.
نویسندگان این مطالعه خاطرنشان می کنند: یک شبیه ساز سیاه چاله ناحیه به دام اندازی ندارد، اما می تواند به اندازه کافی فشرده باشد تا فضای داخلی آن خاصیت های یک ناحیه به دام افتاده را شبیه سازی کند. شبیه سازهای سیاه چاله عموما دارای حلقه های نوری بیرونی و درونی هستند.
پژوهشگران همین طور می گویند که سیاه چاله های معمولی و شبیه سازها می توانند بسته به شرایط فیزیکی، به مرور زمان به یکدیگر تبدیل شوند. این دیدگاه، تغییر بزرگی از تصویر ثابت سیاه چاله های کلاسیک ارائه می دهد.
این دو مدل با موفقیت نیاز به تکینگی سیاه چاله را از بین می برند و با قوانین شناخته شده فیزیک نیز سازگاری دارند. با این وجود، مانند خود تکینگی، این مدلها هنوز فرضیه هستند و باید بوسیله تحقیقات بیشتر اعتبارسنجی شوند.
منبع: بازی اندروید
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب