به گزارش بازی اندروید وقتی با این هنرمند پیشکسوت تماس می گیرم، گویی جوانی ۲۰ ساله و پرانرژی در رستورانی با دوستانش نشسته تا مسابقه فوتبال شهرآورد را تماشا و تیم محبوبش، پرسپولیس، را تشویق کند. به او می گویم از «خراسان» تماس می گیرم، ناگهان دلش هوای آقا امام رضا (ع) را می کند و می گوید که یک سال می شود به علت انتشار کرونا به پابوسی آقا نیامده است و آرزو دارد هرچه سریعتر این ویروس منحوس نابود شود و به زیارت بیاید.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، روزنامه «خراسان» در ادامه نوشت: سعید امیرسلیمانی در مدت یک سال گذشته بیکار نبوده و در چند فیلم سینمایی بازی کرده است و سریال «باخانمان» را روی آنتن دارد. این مورد بهانه گفت وگوی ما با این بازیگر آثار به یادماندنی «هزار دستان»، «قهوه تلخ»، «مدرس»، «تبریز در مه»، «معمای شاه» و «کفش های میرزا نوروز» شد که نقش های مهم تاریخی و ژانرهای مختلف را تجربه کرده است.
برویم سراغ بازی خوب تان در سریال«باخانمان»؛ بعنوان یک پیشکسوت وقتی نقشی به شما پیشنهاد می شود، چه معیارهایی برای پذیرش آن دارید؟
برزو نیک نژاد پیش از ساخت سریال من را برای چند نقش، یعنی هم نقش معتاد «ناصر آراسته» و هم نقش «رشید»، خدمتکار خانه «مصطفی» در نظر گرفته بود. وقتی دعوت به کار شدم به نیک نژاد گفتم نقش معتاد را زیاد بازی کرده ام و دوست ندارم دیگر بازی کنم، علاوه بر آن نقش «ناصر» طولانی است و دوست دارم نقش خوب و کوتاهی بازی کنم. اتفاقاً وقتی نقش «رشید» را برایم تعریف کرد، دیدم جای کار دارد و پذیرفتم. او نوکر «مصطفی» است اما به اربابش بیشتر دستور می دهد و همین برایم جذابیت داشت.
با تیم خوب، حرفه ای و تلفیقی از کارکشته ها و جوان ها کار کردید که نشان از همدلی در پشت و جلوی دوربین دارد.
دقیقاً همینطور است. برزو نیک نژاد از معدود کارگردان هایی است که بازی و بازیگری را می شناسد؛ بنابراین همه چیز درست و سر جای خودش بود، حتی سیاهی لشکرها هم خوب بازی می کردند. کمتر کارگردانی را دیده ام که مقوله بازیگری را بشناسد.
اشاره کردید که چون در کارنامه تان تجربه بازی در نقش معتاد را داشتید، نپذیرفتید که نقش «ناصر» را بازی کنید.
تاکنون پنج شش بار نقش معتاد را بازی کرده ام. در نخستین سریال پس از انقلاب، در «شاه دزد» نقش معتاد را بازی کردم. پس از آن، همه پیشنهادها این گونه بود؛ ازاین رو دیگر بازی نکردم تا بیشتر از ۱۰ سال بعد که در «مهریه بی بی» خودم پیشنهاد دادم که این نقش را بازی کنم. پس از آن هم، باز هر چه نقش معتاد داده شد، نپذیرفتم چون به من انگ می خورد و متهم به بازی در این گونه نقش ها می شدم؛ همان گونه که پس از بازی در نقش اسدالله علم، سه بار این نقش را بازی کردم و پس از سریال «معمای شاه»، اعلام کردم که دیگر این نقش را بازی نمی کنم مگر اینکه کارگردانی بخواهد کتاب خاطراتش را بسازد.
کارنامه تان پر از نقش های مختلف است. می خواهم بدانم برای بازی در نقش های مختلف چه می کنید؟
نقش قاتل آیت الله مدرس را در سریال «مدرس» بازی کردم. البته در این سریال هفت یا هشت نقش داشتم. اگر نقش احتیاج به تحقیقات علمی داشته باشد، کتاب می خوانم؛ در غیر این صورت جغرافیایی برای شخصیت می نویسم و درباره اش فکر می کنم که آن شخصیت چه خانواده و گذشته ای داشته، در کجا زندگی کرده، چگونه بزرگ شده است و بعد در چارچوب آن نقش می روم.
در مقطعی کارگردانی کردید، چرا ادامه ندادید؟
نگذاشتند کارگردانی کنم، از من خوششان نمی آمد؛ زمانی می گفتند خودی، نخودی و بیخودی، یادتان هست؟ من آن زمان خودی نبودم و حالا شاید برای مردم خودی شده باشم. مسؤلان آن زمان می گفتند بازیگر خوبی هستی چرا می خواهی کارگردانی کنی؟ و من هم به آنها می گفتم در بازیگری تجربه هایی کسب کرده ام و حالا می خواهم تجربه های دیگری در زمینه کارگردانی کسب کنم؛ اما نشد.
با رفیق قدیمی تان زنده یاد «علی حاتمی» چند تجربه مشترک داشتید. خاطره ای از همکاری هایتان دارید؟
وقتی داستان های مولوی را با هم کار می کردیم، خودروی ژیانی داشتم که پس از آخر فیلمبرداری در شمال، من و زنده یادها علی حاتمی و جمشید مشایخی، سوار بر آن به سمت تهران می رفتیم. علی پیشنهاد کرد که ناصرالدین شاه و کریم شیره ای را بسازیم و جمشید، ناصرالدین شاه شود و من نقش کریم شیره ای را بازی کنم. پس از دو سه ماه، علی اظهار داشت که نمی گردد این سریال را ساخت، ازاین رو درباره ناصرالدین شاه و ملیجک، سریال «سلطان صاحبقران» را ساختیم و چون ملیجک شش قسمت بیشتر در قصه نبود، قهر کردم و گفتم دوست دارم در ۱۳ قسمت سریال باشم و این گونه شد که در هر قسمت، در یک نقش بازی کردم و «سلطان صاحبقران» ساخته شد. هفت هشت نقش در این سریال بازی کردم و در همه قسمت ها حضور داشتم. یکی از خصوصیت های علی، حسود بودنش بود و اعتقاد داشت که هنرمند باید حسود باشد تا در کارش موفق شود و همیشه سر همین مبحث با او بحث می کردم. علی همیشه به خانمم می اظهار داشت که عیب سعید این است که حسود نیست. زنده یاد علی حاتمی قلم خیلی شیوایی داشت و در طراحی صحنه بی نظیر بود، روحش شاد. از میان آثار زنده یاد حاتمی، فیلم «سوته دلان» را خیلی دوست داشتم. البته همه آثار علی خوب بودند، چون برای همه آنها خیلی زحمت می کشید.
فرزندان والدینی که در این حرفه هستند متهم به «سفارش» می شوند اما فرزندانتان، کمند و سپند، بازیگران بااستعدادی هستند و خوش درخشیده اند.
حتی یک مرتبه هم برای فرزندانم به هیچ کدام از دوستانم سفارش نکرده ام. نه آنها سفارش مرا به کسی می کنند و نه من سفارش آنها را می کنم. ماندگاری فرزندانم در این حرفه هم به علت استعداد و توانایی شان است و بدون هیچ سفارشی دعوت به بازی می شوند.
منبع: games-android.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب