بازی اندروید
در یك نشست مطرح شد:

تئاتر دانشكاهی از خوی جنگنده اش تهی شده است

تئاتر دانشكاهی از خوی جنگنده اش تهی شده است

یک استاد دانشگاه معتقد است: اگر مجمع کانون دانشگاه ها شکل بگیرد، وزارت علوم لجبازی را کنار بگذارد و همه چیز را در زمینه برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی برعهده خود دانشجویان قرار دهد، خیلی از شبهات برطرف می شود در صورتیکه با دخالت دولت همه امور زیر یوغ سرمایه داری می رود.



به گزارش بازی اندروید به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، در یکی از سلسله نشست های «بندباز، تاملاتی درباره تئاتر ایران» که به همت معاونت هنری خانه هنرمندان ایران برگزار می شود، رفیق نصرتی - استاد دانشگاه - و حسام سلامت - جامعه شناس- نکاتی را درباره جشنواره تئاتر دانشگاهی و چرایی برگزاری ان بیان نمودند.
در ابتدای این جلسه که با طرح سوال توسط احسان زیورعالم - پژوهشگر تئاتر - همراه بود، رفیق نصرتی در پاسخ به این که چرا جشنواره تئاتر دانشجویی باید اجرا شود اظهار داشت: زمانی قرار بود مجمع کانون دانشگاه ها شکل بگیرد، اساسنامه ای درحال نگارش بود که من هم به دوستان در جریان نگارش آن کمک کردم. اگراین مجمع شکل جدی به خود بگیرد، اتفاق بسیار خجسته ای در این حوزه رخ خواهد داد. در آن اساسنامه هفتاد انجمن و کانون ذکر شد که با خود وزارت علوم و دبیران ادوار حدود 90 رای می شد که اکثریت مطلق به دانشجویان تعلق داشت. اگر وزارت علوم لجبازی را کنار بگذارد و فقط حمایت کند و همه چیز را برعهده خود دانشجویان بگذارد و دخالت نکند، تا شبهاتی که وجود دارد ایجاد نشود، آن وقت صدای دانشجویان به گوش مجمع کانون ها می رسد و منِ معلم نیز تکلیفم روشن است که وقتی مجمع کانون ها جشنواره را لغو یا تحریم می کند، می دانم کجا باید بایستم. اما الان معین نیست آنهایی که اثرشان بالا آمده و خوشحال اند، اکثریت هستند یا آنهایی که مخالفند و نیستند.

دخالت دولت لطمه زاست
او در پاسخ به این پرسش که چرا در ضمن این چند دهه کسی اعتراضی نداشته است؟ اضافه کرد: وضعیت بسیار پیچیده است و زیر یوغ رفتن بسیار دردناک است. مشکل من با این گفتمان این است که طرفش مشخص نیست؛ در صورتیکه وزارت علوم باید پاسخگو باشد و اداره، برگزاری و سیاست گذاری جشنواره را به مجمع دموکراتیک دانشجویان واگذار کند. از دوره آقای احمدی نژاد دست اندازی دولت و دخالتش در همه امور رقم خورد. ما باید از دولت بخواهیم که نگاهش را عوض کند، چونکه حضورش در همه امور لطمه زاست. زمانی که دخالت های دولت زیاد شود، کارها زیر یوغ سرمایه داری می رود و آن وقت اتفاقات ناگواری رخ می دهد.
این استاد دانشگاه اظهار نمود: من نمی گویم باید جشنواره را بطور کامل مستقل برگزار کرد، بلکه امیدوارم گفتمان به شکلی جلو برود که با حمایت وزارت علوم این اتفاق رخ دهد نه دخالت آن. باید این دخالت ها به صفر برسد و مجمع عمومی شکل بگیرد که همه دانشگاه ها در تهران و شهرستان ها نماینده ای داشته باشند و آنها تصمیم بگیرند که جشنواره اجرا شود یا نشود، دبیر چه کسی باشد، برنامه ریزی داشته باشند و دولت فقط حمایت کند.

نگاه امنیتی در تئاتر دانشگاهی نشأت گرفته از چیست ؟
نصرتی همین طور درباره سانسور و ممیزی در جشنواره دانشجویی نیز توضیح داد: دانشجویان در همین نظام آموزشی، آموزش دیده اند و اساسا هراس و نگاه سانسور در چنین جشنواره ای بسیار اشتباه است، آدم هایی که نهایت 20 سال سن دارند و دراین وضعیت رشد کرده و آموزش دیده اند هرچقدر هم که گلایه داشته باشند، بر طبق همین نظام آموزش است. بدین سبب نباید نگاه امنیتی وجود داشته باشد که متاسفانه این نگاه نشات گرفته از دولت می باشد و همه چیز را از مسیر خود خارج کرده و به مسیر اشتباه سوق داده است.
او درباره چرایی علاقه دانشجویان و اهالی دانشگاه به این جشنواره نیز اظهار داشت: آنچه می توانم به مخاطبانی که از دور ایستاده اند و می پرسند این هیاهو چرا تا این اندازه شده، بگویم این است که دانشجوی امروز به صورتی از کنش های سیاسی رادیکال ناامید و خسته شده است. اگر به شکل عریان نگاه نماییم تنها جایی که می تواند در یک صورت بندی تئاتری و زیبایی شناسی جمع شود و به منصه ظهور برسد همین تئاتر دانشگاهی است؛ چون همزمان انتقاد می کند و در قالب یک فرم هنری صورت بندی می کند. این جشنواره اندک کور سوی امیدی دارد که در قالب هنری می توان در آن حرف زد و برهمین اساس برایمان دوست داشتنی و حائز اهمیت می باشد.

تئاتر دانشجویی امروز دیگر خوی جنگنده و ستیزآمیز ندارد
در ادامه این گفت و گو حسام سلامت - جامعه شناس - نیز درباره حضورش در عرصه تئاتر و هیئت داوری جشنواره دانشگاهی اظهار داشت: سال هاست روی این ایده فکر می کنم و همیشه رویکرد بینارشته ای داشتم. اهتمام کردم جریان تئاتر را دنبال کنم و مطالعاتی در زمینه تئاتر ایران داشته باشم. در حوزه داوری نیز تلاش کردم با عینک جامعه شناسی به آثار نگاه کنم و ماجراجویی به مفهوم واقعی کلمه برای من وجود داشت.
او افزود: جشنواره ها از مجرای داوری و برنده و بازنده انتخاب کردن، اعتبار نمادین توزیع می کنند و اثرگذاری آنها در مناسبات قدرت مشخص می شود. به نحوی یک نوع برندسازی یا حتی بازاریابی برای اثر است.
این جامعه شناس در ادامه درباره عمر تئاتر دانشگاهی اظهار نمود: دو رویکرد وجود دارد. یکی حداقلی است که می گوید این جشنواره مهم ترین فرصتی است که کارهای دانشجویی می توانند در آن مخاطب عام تر داشته باشند و در صورت برگزیده شدن در قالب همان برندینگ از جایگاه خوبی برخوردار شوند. رویکرد دوم این است که فارغ از معدود امکان به نمایش درآمدن، این تئاتر به اعتبار جایگاهی که دانشجو در میدان تئاتر دارد، برگزار نمی گردد. بلکه قلمرو و میدان یکسری رخداد تئاتری است. این رویکرد حداکثری برخلاف رویکرد اول، باید برگزار شود، چون فرصت ها اندک است، بدین سبب در هر شرایطی انجام می شود. این که به چه اعتباری باید این جشنواره اجرا شود سوال مهمی است و نکته مهم دیگر این است که از جایگاه تئاتر دانشگاهی رادیکال بودن و آلترناتیو بودن را انتظار داشته باشیم. توقعِ داشتن ابتکار و نوآوری و خلاق بودن از دانشجو وجود دارد و بنظر می رسد که این مستقیم به خود جایگاه عینی دانشجو در مناسبات اجتماعی درون میدان دانشگاه و تولید فرهنگی برمی گردد. این سیالیت جایگاه است که من و شما را متوقع نگه می دارد که از آثار دانشجویی به صورتی بدعت گذاری ببینیم، در صورتیکه دانشجو بلاتکلیف است و هنوز جایگاهی ندارد که بخواهد بواسطه کار آنرا از دست بدهد. از آن مهم تر این است که تئاتر دانشجویی پایبند به یکسری ملاحظات در بازار تئاتر نیست. چون هنوز وارد ملاحظات حرفه ای تئاتر نشده است که به سمت محافظه کاری برود، بدین سبب قدرت مانور به او می دهد.
سلامت در خاتمه اضافه کرد: متاسفانه تئاتر دانشجویی امروز اینطور نیست، در حقیقت از آن خوی جنگنده و ستیزآمیزش تهی شده است. البته نمی توان دراین زمینه حکم کلی داد. بنظر می رسد آنهایی که به چرایی برگزاری جشنواره به مفهوم دوم کلمه نظر دارند که این جشنواره تکرار رویه های جاری است به تهی شدن از پتانسیل ها نیز نظر دارند. من در جشنواره امسال متوقع آمدم که نتیجه ای از آن حاصل نشد. به نظرم این جشنواره همه زورش را زده است و باید به دنبال فرم های دیگر بود. نگرانی من این است که این جشنواره آنقدر اصالت پیدا کند که فکر نماییم تنها امکان ماست و از فکر کردن برای خلق آلترناتیوهای دیگر منصرف و این جسارت از ما گرفته شود.




منبع:

1400/03/23
22:36:35
5.0 / 5
1156
تگهای خبر: آموزش , بازی , تولید
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)

تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
لطفا شما هم نظر دهید
= ۵ بعلاوه ۲
بازی اندروید