یک روانشناس عدم تخلیه هیجانات دانش آموزان را همچون عوامل بازیگوشی و نداشتن تمرکز در کلاسهای آنلاین دانست و اظهار داشت: در شرایط پاندمی کووید ۱۹ و با عنایت به حضور بچه ها در خانه، هیجانات و انرژی جنبشی دانش آموزان تخلیه نشده و همین مساله منجر به عدم تمرکز آنها و بازیگوشی در کلاسهای آنلاین می شود، در این راستا سفارش می نماییم حتما فعالیتهایی نظیر پیاده روی در برنامه روزانه دانش آموزان گنجانده شود تا این هیجانات تخلیه شده و تمرکزشان برای کلاس های مجازی افزایش یابد.
گوهر یسنا انزانی در گفتگو با ایسنا، اظهار کرد: قبل از پاندمی کووید ۱۹، زمانی که دانش آموزان به مدرسه می رفتند، هیجانات و انرژی جنبشی خویش را در زنگ های تفریح تخلیه می کردند اما حالا که در خانه هستند این هیجانات تخلیه نمی شوند و ازاین رو تمرکز آنها در کلاسهای آنلاین کم شده و گاها بازیگوشی می کنند. در این راستا والدین حتما برای تخلیه هیجانات فرزندان خود باید برنامه ریزی داشته باشند و فعالیتهایی نظیر پیاده روی و رفتن به پارک و نرمش کردن را در برنامه روزانه آنها قرار دهند.
این روانشناس افزود: چنین فعالیتهایی به بچه ها کمک می نماید انرژی درونی خویش را تخلیه کرده و در کلاس های آنلاین کمتر بازیگوشی کنند. از طرفی برای کاهش این بازی گوشیها حتما والدین صبحانه، ناهار و شام مناسبی برای فرزندان تهیه و برای خواب آنها برنامه ریزی داشته باشند. استفاده از تکنیک های تمرکز، گوش دادن به موسیقی بی کلام و نوشتن درباره هیجانات هم می تواند در افزایش تمرکز دانش آموزان موثر باشد.
وی اعتقاد دارد که یکی از علل جدی نگرفتن کلاسهای آنلاین از جانب دانش آموزان عدم مسئولیت پذیری آنها است و والدین باید مسئولیت پذیری را از دوران کودکی به فرزندان خود آموزش دهند.
انزانی درباره اهمیت مسئولیت پذیری دانش آموزان و تاثیرش بر جدیت آنها در کلاسهای مجازی، اضافه کرد: مسئولیت پذیری یعنی فرد بتواند تعهداتی که بر عهده آنها قرار دارد را به درستی انجام دهند، این فرایند باید از کودکی آموزش داده شود. مسئولیت پذیری کاملا اکتسابی است. افراد با مسئولیت پذیری خشم و استرس و اضطراب خویش را کاهش و انگیزه پیشرفت پیدا می کنند. دانش آموزان مسئولیت پذیر جدی تر، با وجدان تر و مقرراتی تر هستند و در تصمیم گیری خود خلاقیت و برای درس خواندن انگیزه دارند.
این روانشناس درباره نحوه آموزش فرایند مسئولیت پذیری فرزندان، به والدین سفارش کرد: والدین می توانند آگاهانه با تشویق مناسب و گاهی محروم سازی بچه ها را به انجام کارها ترغیب کنند و یا نا آگاهانه این کار را انجام دهند. الگوگیری از والدین بهترین روش مسئولیت پذیری ناآگاهانه است، والدینی که کمتر از شبکه های مجازی استفاده و برنامه ریزی مناسبی به منظور زندگی خود دارند و اهل مطالعه اند بهترین الگو برای مسئولیت پذیری فرزندان خود هستند. این که والدین دائما به فرزندان خود تذکر دهند که در شبکه های مجازی حضور نداشته باشند، فرزندان را گرفتار ناآرامی می کند. در این بین مسئولیت پذیری را میتوان از کودکی و از طریق های ساده ای نظیر مسئولیت انجام امور در ارتباط با اتاق فرزندان و مشارکت فرزندان در کارهای خانه به آنها آموخت.
وی در بخش دیگر سخنان خود ضمن اشاره به وابستگی بیش از اندازه برخی دانش آموزان به شبکه های مجازی و مشغولیت بالای آنها با تلفن همراه و در نتیجه کاهش تمرکز برای مطالعه دروس، خاطرنشان کرد: در عصر حاضر نمی توان از بچه ها تلفن همراه و حضور در شبکه اجتماعی را گرفت چونکه عصر فعلی عصر اطلاعات است و از طرفی با منع کردن افراد از یک رفتار، ذهن درگیر نافرمانی شده و این نافرمانی در نوجوانان بیشتر از سایرین است. از طرفی منع کردن نوجوان از حضور در شبکه های اجتماعی تبعاتی همچون دروغ گویی و پنهان کاری و در نهایت یافتن راه های جدیدی برای حضور در آن فضا دارد ازاین رو نمی توان بچه ها را از چنین فعالیتهایی منع کرد اما میتوان برای حضور آنها در این شبکه ها برنامه ریزی مناسبی داشت. هر یک از ما دارای توانمندی و استعدادهای خاصی هستیم.
به قول این روانشناس والدین می توانند از مشاوران و متخصصین بخواهند استعداد و توانمندی فرزندانشان را ارزیابی کرده و بعد از شناخت و پیدا کردن استعدادها مطابق با آن برایشان برنامه ریزی کنند چونکه گیر دادن بیش از حد به دانش آموزان چیزی جز لج بازی آنها را به همراه ندارد و به جای این گیر دادن بیش از حد باید به آنها کمک کرد تا استعدادهای خویش را شناخته و در همان راستا برنامه ریز ی کنند.
انزانی با اشاره به اینکه نمی توان به دانش آموزان گفت فقط و فقط هنگام کلاس های آنلاین از تلفن همراه استفاده کنند و تنها راه برای دوری آنها از حضور بیش از اندازه در شبکه های مجازی، برنامه ریزی مناسب برای فعالیتهای روزانه آنها است، سفارش کرد: والدین می توانند فرزندان خویش را در کار خانه مشارکت دهند، با آنها کتاب بخوانند و درباره کتاب خوانده شده صحبت کنند، با فرزندان خود فیلم بینند و از کلاسهای جانبی مناسب برایشان استفاده کنند. به جای منع دانش آموزان از کاری، باید کارهای جذاب در برنامه روزانه شان قرار داد و سپس با اشکال مختلف کلامی و غیر کلامی آنها را تشویق به انجام فعالیت ها کرد. فراموش نکنیم که در این برنامه ریزی باید ساعات حضور در فضای مجازی فرزندان را هم لحاظ نماییم. حتی والدین می توانند مطالب مفید را در شبکه های اجتماعی برای فرزندان خود ارسال نمایند و با فنون ارتباط موثر بچه ها را از فضای مجازی ایمن کنند.
وی خشم، استرس، اضطراب ها، علایم افسردگی، کاهش انگیزه پیشرفت، انزوا گزینی و مشکل در ارتباط اجتماعی را همچون چالش های روانشناختی دانش آموزان در روزهای پاندمی کووید ۱۹ دانست و این را هم اظهار داشت که والدین باید در این راستا بیشتر از پیش با فرزندان خود درباره هیجانات آنها صحبت کرده تا بتوانند ترسهایشان را کاهش دهند چونکه هرچقدر والدین آگاه تر باشند و دغدغه بچه ها را بیشتر بشناسند می توانند به سادگی صدمه ها را مدیریت کنند. در واقع آگاهی، مدیریت و حل مسئله سه گام مهم برای والدین در شرایط حال حاضر است.
انزانی در انتهای سخنان خود اضافه کرد: والدین باید با مراحل رشدی فرزندان آشنا و بدانند از حدود هشت سالگی به بعد چون بچه ها فرایند اجتماعی شدن را به دنبال می گیرند امکان دارد به گروه هم سالان روی آورند. ازاین رو نباید در مقابل رفتارهای بچه ها بیش از اندازه جبهه بگیرند. بچه ها عشق بی قید و شرط والدین را نیاز دارند و در این بین مقایسه کردن آنها با هم سالان ترس از دوست داشتنی نبودن، تنهایی و حس بی ارزشی را در آنها بالا می برد، پس والدین از مقایسه فرزندان با هم سالان پرهیز کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب