به گزارش بازی اندروید سارا گلستانی، روانشناس درباره پیشگیری از ترویج خشونت از راه فیلم و سریال ها پیشنهاد داد: بهتر است پس از پخش هر فیلم و سریالی که با خشونت همراه می باشد، یک دوره نقد و بررسی روانشناختی برگزار گردد.
این کارشناس ارشد مشاور خانواده در گفت و گویی با ایسنا در همین زمینه توضیح داد: راه حل من بعنوان یک روانشناس درباره پرهیز از خشونت در سریال ها یک راه حل آموزشی است، چون ما نمی توانیم مقابل این تجربه ها را بگیریم ولی می توانیم تا جای ممکن به این تجربه ها نگاه عمیقی داشته باشیم و دستاوردهای تجربه را درست به دست بیاوریم؛ بدین سبب چه خوب است که پس از پخش هر فیلم و سریال خشونت بار، یک دوره نقد و بررسی روانشناختی اجرا شود و به شخصیت ها و چرایی پرخاشگری ها و خشونت ها بپردازیم و ریشه یابی نماییم. با این کار می توانیم یک آموزش روانشناختی پس از آثار داشته باشیم که خیلی هم کمک کننده هستند.
فیلمساز مقصر است یا مردم خشونت می خواهند؟
گلستانی همین طور درباره این که در پرداخت بی رویه به خشونت و استقبال از آن، چقدر سازندگان در تغییر ذائقه مخاطب نقش دارند و چقدر علاقه مخاطب موجب گرایش فیلمساز به این موضوعات می شود؟ اشاره کرد: این مساله دو سویه است؛ یعنی یک طرفه نیست. بطور قطع یک کارگردان دست روی مسائلی می گذارد که برای مخاطب جذابیت بیشتری داشته باشد و بتواند مخاطب را با خود همراه کند. از طرفی مخاطب هم وقتی می بیند موضوعی روی او تاثیر می گذارد، احساس می کند جذاب است و سریال را دنبال می کند و تقاضا دارد. فیلمساز، برآمده از همین جامعه است و موضوع فیلم و سریال هایش را از دل همین مردم انتخاب می کند.
او سپس در پاسخ به پرسشی درباره دلیل پرداخت پررنگ به موضوع خشونت در سریال ها، اظهار داشت: شخصا در این قضیه معتقدم خشونت و مسائل جنسی با هم اند. این دو، از عواملی هستند که زندگی را فعال می کنند و به جریان می اندازند و انرژی های دوستی را فعال می کنند، طبیعتاً بیان این دو موضوع در سریال سازی هایمان هم مورد توجه قرار می گیرند اما در کشور ما بطور مستقیم به آنها پرداخته نمی گردد ولی می بینیم به حواشی آنها که عشق است زیاد پرداخته می شود و دلیلش هم این است که در کل هیجان برای روان افراد مثل هوا می ماند.
هیجان سرکوب شود خشونت بیشتر می شود
این روانشناس در عین حال اظهار نمود: طبیعی است که وقتی هیجان فعال شود و به کار بیفتد، آدم ها هم می توانند چرخه زنده بودنشان را از لحاظ روانشناختی احساس کنند؛ حالا این که چرا توسط برخی افراد به این موضوعات بیشتر و یا کمتر توجه می شود، بستگی به خیلی مسائل دارد. اگر در اینجا نگاه جامعه شناختی به موضوع داشته باشیم، قسمتی از آن به این بستگی دارد که در آن جامعه چقدر هیجان غریزی خشم یا هیجان اصیل خشم پذیرفته شده است؛ بعنوان مثال آیا در زندگی روزمره از آن استفاده می شود یا خیر؟ به نظرم هر چقدر هیجان آدم ها در جامعه سرکوب شده تر باشد، احتمال گرایش شان به دیدن صحنه های خشونت بار بیشتر است.
گلستانی در تکمیل همین بحث اظهار داشت: دیدن صحنه های خشونت بار برای افرادی که هیجانشان سرکوب می شود، نوعی تصفیه روانی و پالایش است، تصویر ذهنی برایشان می سازد و موجب می شود با همذات پنداری خودشان را جای شخصیت ها قرار داده و خشمی را که نتوانستند در جایی بروز دهند آنرا در دیدن فیلم و سریال تجربه کنند.
وی با اعتقاد بر این که «خیلی مسائل در بروز خشونت موثر است»، از یک نگاه کمی دورتر به این قضیه نگاه کرد و اظهار داشت: «به نظر می رسد بشر کم کم جای هیجان، خشمش را پیدا کرده است؛ البته ممکنست کرونا هم در تشدید خشونت در جامعه نقش داشته باشد، در نتیجه به روش های تصویرسازی و همذات پنداری با قهرمانان فیلم و سریال ها بیشتر کمک نماید، چون دیگر معاشرت خیلی کمک کننده نیست.
کم کم می فهمیم خشممان چه کارکردی دارد
این کارشناس روانشناسی و مشاور خانواده، در بخش دیگر از صحبت هایش بیان کرد: هم اکنون و در این شرایط استقبال از خشونت در سریال های تلویزیون امری طبیعی است. وقتی ما در پروسه یادگیری خودمان هستیم و می دانیم احساساتمان در کجا و به چه دردی می خوردند، طبیعی است که از قسمت ناپخته آن ابراز هیجان، عبور نماییم که خشونت و پرخاشگری است. هم اکنون اگر می بینیم مردم خیلی زیاد به این تم علاقه دارند و در فیلم و سریال ها استقبال می کنند، نشان دهنده این است که احتمالاً داریم از این قسمت ناپخته آنرا تجربه می نماییم و ان شاءالله در آینده ای نه چندان دور بتوانیم کم کم بفهمیم خشممان چه کارکردی دارد.
گلستانی در آخر گفت و گوی خود با ایسنا اشاره کرد: به نظرم پرداخت به خشونت در فیلم و سریال ها لزوما هم خیلی هم بار منفی ندارد و می تواند حتی آموزنده هم باشد. من شخصاً برچسب خوب یا بد روی خشونت در فیلم و سریال ها نمی گذارم چون به هر حال جزو مراحلی است که ما آنرا تجربه می نماییم تا به بلوغ برسیم. بعنوان مثال وقتی یک آدم به دنیا می آید از ۱۲ تا ۱۷ سالگی هیجانات بلوغش را تجربه می کند و در چنین شرایطی هم باز این هیجانات را تجربه می کند؛ بدین سبب چندان عجیب و غریب نیست و در مجموع یکسری تجربه هایی را کسب می کند تا به نقطه بلوغ برسد که به نظرم این، قسمت جهانی اش است و در همه دنیا این اتفاق می افتد.
منبع: games-android.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب